Ograniczenia w stosowaniu preparatów zawierających dichlorometan do usuwania powłok lakierowych

Najbardziej skuteczne i efektywne preparaty do usuwania powłok lakierowych oparte są na dichlorometanie (chlorek metylenu). Nie stwarzają problemów, wykazują dobre efekty w prostych technikach zanurzeniowych niewymagających podgrzewania kąpieli. Z uwagi na stwarzane zagrożenia dla zdrowia ograniczane jest ich stosowanie i zalecane są szczególne środki zapewniające bezpieczne warunki pracy. Równocześnie zaleca się stosowanie preparatów niezawierających dichlorometanu, jednak, jak wykazuje praktyka, są one zdecydowanie mniej efektywne, a niekiedy nieskuteczne.

Ograniczenia dotyczące stosowania dichlorometanu reguluje Rozporządzenie Komisji (UE) nr 276/2010 z dn. 31 marca 2010 r. Podana jest w nim informacja, że bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych dotyczących ochrony pracowników, preparaty do usuwania farb zawierające dichlorometan mogą być stosowane w obiektach przemysłowych spełniających następujące warunki:

Reklama

- stosowanie środków mających na celu zminimalizowanie parowania ze zbiorników (wanien), zawierających robocze preparaty do usuwania farb;

- stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej, zgodnie z wymaganiami Dyrektywy 89/686/EWG, obejmujących odpowiednie rękawice, okulary i ubranie robocze, w szczególnych przypadkach izolujący sprzęt do ochrony dróg oddechowych.

Wymaga się, aby obsługa stanowisk usuwania farb była odpowiednio przeszkolona i poinformowana.

Tablica 1. Charakterystyka dichlorometanu w aspekcie szkodliwości dla zdrowia i środowiska.

Charakterystyka dichlorometanu

Dichlorometan jest niepalny, nie stwarza zagrożeń wybuchem, jest cięższy od wody i praktycznie nie rozpuszcza się w wodzie (ma to znaczenie w technologii zanurzeniowej). Nie niszczy warstwy ozonu, posiada stosunkowo wysoką wartość dopuszczalnego stężenia w powietrzu (Dz.U. nr 55, poz.355 z dn. 6.05.1998) oraz niskie opłaty za wprowadzenie do powietrza. Charakteryzuje się stosunkowo niskimi wartościami najwyższego dopuszczalnego stężenia NDS i najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego NDSCh (Dz.U. nr 79, poz. 513 z dn. 27.06.1998). Wartości omawianych parametrów podano w tablicy 1.

Minimalizowanie parowania dichlorometanu w zanurzeniowym procesie usuwania powłok lakierowych