Nieorganiczne powłoki o dużej zawartości cynku (IOZ), część 2
W pierwszej części artykułu („Lakiernictwo Przemysłowe” nr 4(120)/2019) omówiliśmy wymagania dotyczące przygotowania powierzchni dla jednowarstwowego nieorganicznego systemu powłokowego z krzemianu cynku i doszliśmy do wniosków, że nie są one zbyt uciążliwe. Głównym zadaniem dla inspektora jest dokładna kontrola wzrokowa, aby upewnić się, że wszystkie powierzchnie zostały oczyszczone strumieniowo-ściernie do wymaganego standardu. Jednak nakładanie, suszenie i utwardzanie tych powłok jest znacznie bardziej problematyczne i zostanie to omówione w tym numerze.
Czy nakładanie nieorganicznych powłok wysokocynkowych wymaga specjalnych umiejętności?
Chociaż umiejętności wymaganych do skutecznego mieszania i aplikacji gruntów lOZ można łatwo nauczyć wykonawców prac malarskich, postępowanie z IOZ w taki sam sposób, jak z innymi farbami niezawierającymi spoiw nieorganicznych, może prowadzić do wadliwego ich zastosowania. Na przykład pigment cynkowy jest ciężki i szybko osiada, musi być nieustannie mieszany podczas aplikacji (producenci agregatów malarskich oferują specjalne wersje z mieszalnikiem). Aplikator musi nakładać powłokę w postaci mokrej w równych, równoległych przejściach. Warunki aplikacji: temperatura i wilgotność oraz grubość nałożonych powłok są kluczowe dla właściwego utwardzenia. Niezbędni są wykwalifikowani malarze.
W przypadku produktu rozpuszczalnikowego pierwszym etapem jest odparowanie rozpuszczalnika, zjawisko to łatwo występuje nawet w bardzo zimnych warunkach. Po odparowaniu rozpuszczalnika alkilokrzemian (zazwyczaj etylo) reaguje z wodą (reakcja hydrolizy) z wytworzeniem silanolu i etanolu. Cząsteczki silanolu krzyżują się w reakcji kondensacji, tworząc polimer krzemianowy i wodę. Jony cynku wytwarzane przez dodanie pyłu cynkowego do spoiwa krzemianowego służą do katalizowania reakcji hydrolizy i kondensacji.
Idealne warunki dla nakładania rozpuszczalnikowej powłoki krzemianowej IOZ to temperatura powierzchni od 20 do 25°C (68 do 77°F) przy wilgotności względnej (RH) od 70 do 90%. Czasy utwardzania wzrastają, gdy rzeczywiste warunki oddalają się od tych idealnych warunków. W warunkach niskiej wilgotności powłoka „wysycha”, ale uzyskuje się miękkie, kruche, nieutwardzone powłoki. Zwilżanie wodą poprzez natrysk lub zwiększenie parowania w obszarze suszarni (np. poprzez wylanie wody na podłoże) należy przeprowadzić, jeśli wilgotność względna spadnie poniżej 50% podczas utwardzania (60% w przypadku przemalowania), ale takie działania nie utwardzą powłoki, która już wyschła. Powłoka utwardzi się również w warunkach bardzo wysokiej wilgotności, ale parowanie rozpuszczalnika będzie spowolnione, a ryzyko uszkodzenia przez deszcz lub kondensację będzie większe.
Komentarze (1)