Właściwy wybór systemu malarskiego (wg PN-EN ISO 12944)
W praktyce antykorozyjnej bardzo ważnym elementem jest właściwy wybór systemu malarskiego. Obejmuje on proces przygotowania powierzchni oraz zestaw farb, które mają za zadanie zabezpieczyć antykorozyjnie lakierowany detal. W większości przypadków powłoka malarska składa się z więcej niż jednej warstwy farby, która w odpowiednim połączeniu, tworzy system malarski.
W składzie systemu malarskiego wyróżniamy kilka zasadniczych warstw. Należą do nich:
- podkład - pierwsza warstwa systemu, która charakteryzuje się bardzo dobrą przyczepnością do lakierowanej powierzchni, pigmentowana wysokiej jakości pigmentami antykorozyjnymi,
- międzywarstwa - warstwa powłoki, która znajduje się w środku systemu malarskiego, mająca najczęściej za zadanie zwiększenie grubości systemu celem stworzenia efektywniejszej ochrony barierowej,
Właściwy dobór systemu malarskiego nie jest zadaniem prostym i zależy od wielu czynników. Zaliczyć do nich możemy kategorie korozyjności środowiska, w którym pracuje detal, rodzaj lakierowanego detalu (rodzaj metalu, charakterystyka konstrukcyjna), parametry estetyczne (struktura powierzchni, połysk), warunki malowania, specjalne wymagania jakościowe (np. ogniochronność, odporności na wysokie temp.) oraz aspekty kosztowe dobieranego systemu. Podstawowym narzędziem pomocnym przy wyborze systemu jest norma PN-EN ISO 12944-2, która określa środowiska atmosfery korozyjnej, okresy trwałości oraz podaje schematy zastosowań systemów.
Tabela 2. Systemy malarskie NOVOL INDUSTRIAL.
Na podstawie merytorycznego opisu poszczególnych środowisk dopasowuje się wybraną klasyfikację do lakierowanego detalu. Warto jednak pamiętać, że klasyfikacja nie obejmuje szczególnych warunków, które mogą degradować powłokę, takich jak np. agresywne środki myjące, kwaśne lub silnie zasadowe materiały, z którymi ma kontakt system malarski oraz wszelkiego rodzaju paliwa i oleje.
Oprócz kategorii korozyjności, ważnym elementem jest określenie trwałości systemu powłokowego. Określona jest ona również w PN-EN ISO 12944 i dzieli się na trzy podstawowe okresy:
- krótki (L) 2-5 lat
- średni (M) 5-15 lat
- długi (H) powyżej 15 lat
/produkt_003.jpg){kind=link}