Aktualności i przegląd rynku

Badanie odporności powierzchni na zarysowanie

Odporność na zarysowanie badanej powierzchni meblowej definiowana jest jako najmniejsze obciążenie ostrza o określonej geometrii, powodujące wytworzenie na powierzchni mierzalnego śladu o szerokości: W 0,30 mm – metoda A oraz W 0,50 mm – metoda B. W metodzie A stosuje się ostrze stożkowe wykonane z diamentu, o geometrii: promień części sferycznej ostrza R = 0,30 0,01 mm, kąt rozwarcia stożka a = 60° 1°; w metodzie B stosuje się kulkę wykonaną ze stali, o promieniu R = 0,50 0,01 mm. Badaną próbkę zarysowuje się ostrzami o alternatywnej geometrii (metoda A lub B) ruchem prostoliniowym prostopadłym do włókien drewna, stosując coraz większe obciążenie (od 1 do 20 N z odstępem 1,0 N). Po upływie 24 h, trzech obserwatorów mierzy za pomocą pomiarowego mikroskopu warsztatowego, szerokości powstałych rys w punktach przedstawionych na rysunku 1. Każdy z obserwatorów określa minimalną wartość obciążenia ostrza (ocena PRE), przy której stwierdza, że szerokość powstałej rysy jest równa lub większa niż 0,30 mm (metoda A) i 0,50 mm (metoda B). Uwzględniając wstępne oceny (PRE) odporności na zarysowanie, oblicza się wynik pośredni (INTER) dla każdej badanej próbki (I1, I2, I3) wyrażając go liczbą całkowitą najbliższą wartości średniej arytmetycznej wstępnych ocen poszczególnych obserwatorów. Wynik końcowy (K) odporności na zarysowanie, jest liczbą całkowitą najbliższą wartości średniej arytmetycznej wyników pośrednich obliczonych dla poszczególnych badanych próbek. Schemat oceny przedstawiono na rys. 2

Reklama

Celem badań było sprawdzenie przydatności nowo opracowanej metody oceny odporności powierzchni mebli na zarysowanie (CEN/TC 15186:2005) do różnicowania meblarskich materiałów tego samego typu (np. lakiery transparentne), wykazania różnic między różnymi typami materiałów uszlachetniających powierzchnie (np. lakiery, folie, laminowane płyty wiórowe) oraz ustalenie przedziałów wartości odporności na zarysowanie dla poszczególnych klas określających jakość powierzchni mebli.

Materiały do badań

W pracy zastosowano płyty meblowe, wytworzone w warunkach przemysłowych, wykończone typowymi materiałami, takimi jak:

• okleiny naturalne oraz drewno lite uszlachetnione lakierami transparentnymi

• emalie i nadruki

• okleiny sztuczne na nośniku papierowym (sfolia finish) oraz folią termoplastyczną

Łączna ilość zbadanych elementów meblowych wyniosła około 80 płyt.