Wyniki badań
Na rysunkach 3-6 zamieszczono uzyskane wyniki badań. Ich analiza wykazała, że proponowane w normie CEN/TS 15186:2005 ostrza (R=0,3 mm, kąt 60° i R= 0,5 mm) dość dobrze różnicują powierzchnie meblowe pod względem odporności na zarysowanie w obrębie tego samego rodzaju wykończenia. Poszczególne przedziały odporności przedstawiono na wykresach. Metoda A umożliwiła dobre różnicowanie próbek pod względem odporności na zarysowanie elementów uszlachetnionych lakierami transparentnymi oraz lakierami kryjącymi (emalie i nadruki). Różnica między najmniej a najbardziej odporną próbką była rzędu 10N. Mniejsze różnice (rzędu 5N) między najmniej i najbardziej odpornymi próbkami stwierdzono w przypadku powierzchni wykończonych foliami oraz laminowanych płyt wiórowych.
Wyniki przeprowadzonych badań wykazują, że niezależnie od metody badania, laminowane płyty wiórowe (KC) charakteryzują się największą odpornością na zarysowanie. Mniejszą odporność stwierdzono w przypadku próbek wykończonych emaliami i nadrukami oraz foliami sztucznymi. Zdecydowanie najmniejszą odporność wykazały transparentne powłoki lakierowe. Analiza wyników odporności na zarysowanie czterech badanych grup wykończeń wykazała, że w przypadku metody oznaczonej jako B, nie można zróżnicować poszczególnych typów wykończeń. Odporność powierzchni wykończonych lakierami transparentnymi, emaliami oraz nadrukami może być równie wysoka ( 20 N) jak odporność powierzchni laminowanych płyt wiórowych (rys. 3 i rys. 6). Stwierdzono ponadto, że metoda B nie nadaje się do różnicowania dwóch z czterech badanych grup materiałowych. Dotyczy to emalii i nadruków (w 53%) oraz laminowanych płyt wiórowych (w 90%), dla których stwierdzono odporność na zarysowanie większą niż przyjęte w metodzie zakresy obciążeń ostrza ( 20 N).
Propozycja wymagań klasyfikacyjnych na podstawie wyników wg CEN/TS 15186
Komentarze (0)