Rysunek 7 przedstawia przedziały odporności (wyrażonej siłą w N) omawianych czterech grup materiałowych służących do uszlachetniania powierzchni meblowych oraz propozycję zakresów obciążeń dla przyjętych, przez grupę roboczą WG7, 5 klas odporności na zarysowanie (klasa A-E). Przedziały obciążeń ostrza do klas odporności A-E starano się tak dobrać, aby móc różnicować odporność powierzchni w obrębie jednego rodzaju wykończenia jak również w ramach różnych rodzajów materiałów uszlachetniających. Na podstawie analizy wyników badań, poszczególnym klasom (A-E) przypisano następujące przedziały odporności na zarysowanie (rys. 7):
• klasa A: 16 20 N,
• klasa B: 11-15 N,
• klasa C: 5-10 N,
• klasa D: 1-4 N,
• klasa E: poniżej 1N
Z analizy rys. 7 wynika, że przy zastosowaniu metody badania oznaczonej jako A (szerokość rysy W 0,3 mm) istnieje płynne przejście od materiałów charakteryzujących się najmniejszą, do materiałów charakteryzujących się największą odpornością. Badanym grupom wyrobów można przypisać następujące klasy: • płyty wiórowe laminowane: A, B, C • folie sztuczne: B, C • emalie i nadruki: B, C • lakiery transparentne: B, C, D.
Reasumując, można stwierdzić, że spośród dwóch zastosowanych metod badawczych, opisanych w CEN/TS 15186:2005, lepszą pod względem założeń klasyfikacyjnych okazała się metoda A (siła w N, przy której występuje szerokość rysy W 0,3 mm). Zastosowanie jej umożliwia dobre różnicowanie powierzchni meblowych pod względem odporności na zarysowanie zarówno w obrębie tego samego rodzaju wykończenia jak i wszystkich badanych typów wykończeń. Metoda B (siła w N, przy której występuje szerokość rysy W 0,5 mm) okazała się przydatną do różnicowania głównie powierzchni wykończonych lakierami transparentnymi oraz foliami sztucznymi.
Zofia Krzoska-Adamczak
Magdalena Nowaczyk-Organista
Instytut Technologii Drewna
Zakład Badania Mebli, Konstrukcji i Wyposażenia Wnętrz
Sekcja Badań Powierzchni
Komentarze (0)