Nałożenie drugiej warstwy farby proszkowej
Jedną z bardzo ważnych zalet wymalowań proszkowych jest możliwość nałożenia drugiej warstwy farby bez ryzyka utraty wyglądu pokrycia oraz pogorszenia własności gotowej powłoki. Zwykle przemalowanie jest właściwie powtórzeniem procesu nakładania pierwszej warstwy i w sytuacjach kiedy bywa to konieczne, jedyna różnica w aplikacji może być spowodowana koniecznością skorygowania ustawień warunków napylania. W każdym przypadku, gdy nakładana jest druga warstwa farby proszkowej bardzo ważne jest, by napylana była jednolita powłoka o właściwej grubości na całej powierzchni wykonanego uprzednio wymalowania. Odstępstwo od tej reguły skutkuje zawsze nierównym, chropowatym i nieciągłym wyglądem otrzymanej gotowej powłoki. Należy również pamiętać, że wraz ze wzrostem grubości nałożonej warstwy maleje jej elastyczność i udarność, co dla niektórych zastosowań może mieć bardzo poważne konsekwencje. Farby proszkowe różnią się między sobą zdolnością przylegania pomiędzy nałożonymi warstwami. Farby produkowane w oparciu o żywice epoksydowe mogą stwarzać kłopoty przy przemalowaniu, zwłaszcza gdy są wygrzewane zbyt długo lub w zbyt wysokiej temperaturze. Z drugiej strony, przemalowywanie powłok poliestrowych i mieszanek poliestrowo-epoksydowych nie stwarza zwykle większych problemów. W przypadku pokrywania drugą warstwą większej ilości uprzednio malowanych przedmiotów zawsze dobrze jest sprawdzić przed podjęciem ostatecznej decyzji jak przedstawia się przyleganie międzywarstwowe na kilku wybranych elementach. Decyzja o tym czy myć detale przed przemalowaniem powinna być podejmowana w zależności od sytuacji konkretnej malarni. Czasem nakładanie drugiej warstwy po umyciu jest jak najbardziej prawidłowe. W innych przypadkach mogą po myciu pozostać na powierzchni pozostałości mające wpływ na pogorszenie przyczepności międzywarstwowej. Bardzo ważne dla powodzenia nakładania drugiej warstwy farby proszkowej jest dobre uziemienie napylanych elementów. Jest to zwykle trudniejsze niż w przypadku nakładania pierwszej warstwy. Dlatego też przy zawieszaniu elementów wymagana jest szczególna staranność. Dobre rezultaty najczęściej osiąga się przez wykorzystanie tych samych punktów kontaktu, co przy pierwszym malowaniu.
Jeżeli na gotowej powłoce mamy wady w postaci: placków nagromadzonej farby będących rezultatem nierównomiernego podawania proszku, rybich oczek wywołanych wsteczną jonizacją, małych wypukłości powstałych w wyniku zanieczyszczenia malowanego elementu bądź farby, to konieczne jest wyrównanie i oczyszczenie powierzchni przed kolejnym malowaniem. Wszelkie nierówności będą bowiem widoczne po przemalowaniu. Usuwanie wymienionych wad najlepiej wykonać za pomocą papieru ściernego o odpowiedniej granulacji. Należy pamiętać, że papiery o większym ziarnie co prawda szybciej usuną defekty powłoki, lecz pozostawiają głębokie rysy trudne do pokrycia podczas kolejnego malowania. W zależności od kształtu czyszczonego elementu i rodzaju wad powłoki prace mogą być prowadzone ręcznie lub wspomagane narzędziami. Najczęściej do tego typu prac wykorzystywane są szlifierki oscylacyjne. Wszystkie prace z wykorzystaniem papieru ściernego generujące powstanie pyłu powinny być prowadzone z dala od urządzeń biorących udział w malowaniu proszkowym. Ruch powietrza w malarni jest na tyle intensywny, że brak zachowania właściwej ostrożności spowoduje z pewnością powstawanie kolejnych wad powłoki podczas wykonywania następnych wymalowań.
Komentarze (0)