Największe problemy w technologii malowania proszkowego związane są z właściwym przygotowaniem powierzchni przed malowaniem. Wymagania odnośnie stanu powierzchni przed malowaniem dotyczą przede wszystkim czystości powierzchni, a więc uzyskania powierzchni pozbawionych jakichkolwiek zanieczyszczeń, które mogą obniżać prawidłową zwilżalność podłoża w czasie istnienia ciekłego lakieru proszkowego. Powierzchnia powinna być wolna od zanieczyszczeń ciekłych (woda i roztwory elektrolitów, oleje), półstałych (smary, tłuszcze, silspaw, pozostałości po środkach rdzochronnych) i zanieczyszczeniach stałych (produkty korozji cynku, zgorzelina walcownicza, pył przemysłowy i grudki ziemi). Ze względu na brak rozpuszczalników w farbie proszkowej nie mają one możliwości ewentualnego emulgowania nawet niewielkich ilości zanieczyszczeń olejowych, pozostałych na powierzchni po niezbyt starannym przygotowaniu powierzchni. Równie ważna jest chropowatość powierzchni oczyszczonego podłoża omówiona szeroko w poprzednim numerze „Lakiernictwa Przemysłowego” oraz brak porowatości. Zbyt duża jednak chropowatość powierzchni w stosunku do grubości powłoki proszkowej obniża odporność korozyjną powłoki proszkowej oraz może pogorszyć jej efekt dekoracyjny. Porowatość podłoża powstaje podczas wyzwalania się gazów w fazie zestalania się powłoki proszkowej (kratery) [2].
Powierzchnie stali ocynkowanej zanurzeniowo (ogniowo) stwarzają szczególnie duże trudności, z następujących powodów:a - powierzchnia cynku posiada małe powinowactwo do lakierów (słaba rozlewność lakierów na powierzchni cynku i słaba przyczepność ich do podłoża) dodatkowo z powodu niskiej energii powierzchniowej cynku,
b - własności powinowactwa powierzchni cynku do lakierów proszkowych [2]
Powinowactwo powierzchni stali ocynkowanej zanurzeniowo (ogniowo) zależą od:
- składu chemicznego stali poddanej cynkowaniu zanurzeniowemu, ponieważ zawartość Si i P ma wpływ na poziom reaktywności stali ze stopem cynku w sposób opisany w poprzednim artykule oraz dodatków stopowych takich jak Pb, Bi i Sn, mających wpływ na powstawanie tak zwanego „kwiatu cynkowego” szczególnie źle oddziaływającego na przyczepność lakierów proszkowych,
- sposobu przygotowania powierzchni stali przed cynkowaniem (śrutowanie lub nie, sposobu i czasu trawienia, płukania po trawieniu),- procesu topnikowania,
- temperatury innej niż ~450oC i ~560oC (wysokotemperaturowe)
- zbyt długiego lub zbyt krótkiego czasu zanurzenia w wannie cynkującej,
Komentarze (0)