Do omiatania strumieniowo-ściernego norma PN EN ISO 12944-4 zaleca niemetalowe ścierniwa wg PN EN ISO 11126-3 do PN EN ISO 11126-7, takie jak kulki szklane, śrut chromowy ostrokrawędziowy (Grit) lub granulat szklany. Stosowne do obróbki omiataniem parametry dla pneumatycznego oczyszczania są następujące:
- wielkość ziarna ściernego: 0,25 mm do 0,50 mm
- ciśnienie strumienia ściernego u wylotu z dyszy: 2,5 do 3 barów
- kąt nachylenia strumienia ściernego: < 30° (bacząc na geometrię części obrabianej)
- odległość dyszy strumieniowej od powierzchni powyżej 200 mm [10].
Urządzenia wirnikowe stosowane do omiatania ciągłego są tak regulowane, by kształtować prędkość wyrzutową śrutu przez koło rzutowe tak, żeby nie powstało żadne uszkodzenie powierzchni powłoki ochronnej cynku. Omieciona powierzchnia cynku zanurzeniowego musi wyglądać jak równa, szara, chropowata powierzchnia. Przygotowywanie powierzchni stali ocynkowanej powinno być wykonywane bezpośrednio przed nakładaniem powłoki lakierowej [10].
- Zmiatanie kurzuElementy obrobione strumieniowo-ściernie, jak też wózki i zawieszki są odmuchiwane sprężonym, uprzednio odolejonym i wysuszonym powietrzem, po czym niezwłocznie są transportowane do kabiny lakierniczej [8]. Po zabiegu przygotowania powierzchni ocynkowanej drogą omiatania, uzyskana powierzchnia cynku powinna być ciągła i wolna od uszkodzeń mechanicznych, a w szczególności:
- pozbawiona miejsc bez powłoki cynkowej oraz zbyt grubej powłoki cynku oraz porów,
- pozbawiona powierzchni zawierających krople cynku i popioły cynku.
Powierzchnia cynku oczyszczona metodą “omiatania” powinna mieć jednorodny, szary i matowy wygląd [8].
Dla powłok proszkowych szorstkość RZ ~40 µm okazuje się dobra, gdy jest mierzona miernikami magnetycznymi (PN EN ISO 4287) [11].
- MalowanieMalowanie powinno wykonywać się bezpośrednio po omiataniu. Przy malowaniu powierzchni ocynkowanych występują problemy związane z adhezją powłok malarskich do podłoża ocynkowanego. Problemy te związane są z:
- zanieczyszczeniami powierzchni obcymi wtrąceniami związanymi z technologią cynkowania,
- niską energią wiązań pomiędzy cynkiem a polimerami powłokotwórczymi,
- niską chropowatością powierzchni (w przypadku braku obróbki strumieniowej) [8].
Specjalne parametry omiatania są wymagane kiedy przygotowuje się powierzchnię stali ocynkowanej zanurzeniowo przed jej malowaniem [10]. Ta sama technika używana jak dla przygotowywania stali czarnej będzie uszkadzać powierzchnię cynku. Proces strumieniowo-ściernej obróbki powierzchni cynku wymaga całkiem odmiennego podejścia, polegający na zmniejszeniu energii ścierniwa drogą obniżenia ciśnienia sprężonego powietrza lub obniżenia masy ziaren ściernych. W przeciwnym wypadku należy liczyć się ze zniszczeniem powierzchni cynku i stopu żelazo/cynk, a w skrajnym przypadku miejscowym oderwaniem się powłoki cynkowej od stali lub miejscowego całkowitego usunięcia powłoki cynku (zwłaszcza na narożach). Wytworzenie na stali grubszej powłoki cynku powiększa jeszcze prawdopodobieństwo zniszczenia powłoki cynkowej metodą obróbki strumieniowo-ściernej. Obróbka strumieniowo-ścierna powierzchni cynku nie może też, zgodnie z normą PN EN ISO 1461, usunąć więcej niż 5% pierwotnej grubości cynku. Pneumatyczna metoda obróbki strumieniowo-ściernej powierzchni prowadzona w normalnych warunkach dostarcza wysokiej energii ścierniwu tym większej, im większe i cięższe są ziarna ścierne (zwłaszcza ostrokrawędziowe), silnie działają one na powierzchnię cynku, usuwając zbyt grubą warstwę cynku oraz odkształcając cienkie blachy stali ocynkowanej oraz fałdując ją. Jest ona zatem nieodpowiednia dla takich powierzchni. Największa ilość zniszczeń powierzchni cynku następuje podczas przygotowywania zmrożonej stali ocynkowanej do malowania, zwłaszcza przy prostopadłym kącie padania ścierniwa na powierzchnię cynku [12].
Komentarze (0)