- o 60% do października 2004.
Wszystkie kraje należące do Unii Europejskiej mają obowiązek wdrożenia postanowień dyrektywy zgodnie z podanym wyżej planem. Postanowienia te mają zastosowanie w odniesieniu do prowadzenia prac malarskich w wytwórniach. Nie obowiązują w przypadku prac renowacyjnych i malowania obiektów na miejscu montażu. Następnym etapem kontroli zanieczyszczenia środowiska, pochodzącego z wyrobów lakierowych, będzie tzw. dyrektywa dotycząca wyrobów lakierowych, w której określone zostaną limity VOC dla poszczególnych rodzajów farb.
Zgodnie z Dyrektywą 1999/13/EC państwa Unii mogą opracowywać i uprawomocniać narodowe plany redukcji emisji VOC. Plany krajowe powinny obejmować roczne obniżenie emisji co najmniej w tym samym zakresie i przedziale czasowym jak to założono dla istniejących instalacji. Plan powinien być uaktualniany co trzy lata i przedstawiony Komisji do zatwierdzenia.
VOC:
Tablica 1: Małe instalacje, zużywające mniej niż 5 ton rozpuszczalników rocznie
Tablica 2: Średnie instalacje, zużywające od 5 do 15 ton rozpuszczalników rocznie
Tablica 3: Duże instalacje, zużywające powyżej 15 ton rozpuszczalników rocznie
Realizacja założeń Dyrektywy 1999/13/EC
Pomiar emisji VOC w gazach odlotowych wymaga ustalenia odpowiednich procedur, zainstalowania urządzeń pomiarowych oraz przeprowadzenia wielu doświadczeń, w celu uzyskania powtarzalności wyników. Większość użytkowników wyrobów lakierowych wybiera w związku z tym drugi wariant kontroli emisji VOC, oparty na Planie Zarządzania Rozpuszczalnikami. Polega on na obliczeniu całkowitej ilości zużywanych rozpuszczalników, pochodzących zarówno z wyrobów lakierowych, jak i stosowanych do odtłuszczania, mycia i innych operacji, wykonywanych w malarniach.
