W tablicy 4 przedstawiono przykładowe obliczenia zawartości rozpuszczalników w zależności od wyrobu lakierowego i porównanie uzyskanych danych z wymaganiami dyrektywy 1999/13/EC [5].
Tablica 4: Spełnienie wymagań dyrektywy 1999/13/EC
na przykładzie typowych wyrobów lakierowych
W przypadku średnich i dużych instalacji mogą pojawić się trudności z dotrzymaniem wartości progowych emisji VOC, założonych w dyrektywie. Rozwiązaniem może być stosowanie wyrobów lakierowych o zmniejszonej zawartości substancji lotnych (farby wodorozcieńczalne, high solids, bezrozpuszczalnikowe, proszkowe) lub odzyskiwanie rozpuszczalników (adsorpcja, absorpcja, kondensacja) albo ich spalanie (termiczne lub katalityczne). Problemem jest stosowanie gruntów do czasowej ochrony, za wyjątkiem farb pigmentowanych cynkiem. Użytkownicy, którzy stosują tego typu grunty w całym systemie powłokowym mogą zastosować jako międzywarstwy i farby nawierzchniowe wyroby lakierowe o zwiększonej zawartości substancji stałych, a tym samym spełnić wymagania dyrektywy. W gorszej sytuacji są użytkownicy, którzy stosują jedynie grunty do czasowej ochrony. Obecnie nie ma na rynku farby, która zastępowałaby pod względem właściwości ochronnych grunt etylokrzemianowy pigmentowany cynkiem, w związku z czym jedynym rozwiązaniem jest w tym przypadku zainstalowanie urządzeń do usuwania rozpuszczalników z gazów odlotowych.
W Europie Zachodniej w znacznym stopniu ogranicza się emisję VOC przez stosowanie farb o zwiększonej zawartości substancji stałych. Farby, nie spełniające wymagań pod względem emisji VOC są wycofywane ze stosowania lub stosowane w ograniczonym zakresie lub do specjalnych celów. Dotyczy to farb chlorokauczukowych, poliwinylowych, akrylowych (za wyjątkiem pęczniejących) oraz szybkoschnących alkidowych. Nie ogranicza się natomiast stosowania farb alkidowych, opartych na żywicach tłustych, przeznaczonych do renowacji.Spośród farb o zwiększonej zawartości substancji stałych stosuje się głównie grubopowłokowe farby epoksydowe, dostępne w zakresie 60-100% obj. substancji stałych, farby poliuretanowe, polisiloksanowe i akrylowo-epoksydowe, jak również - do specjalnych zastosowań - polimocznikowe. Część użytkowników wyrobów lakierowych eliminuje tradycyjne farby rozpuszczalnikowe przez zastosowanie farb wodorozcieńczalnych.
Wdrażanie Dyrektywy 1999/13/EC w Polsce
Przedstawiony w 2001 roku Komisji Europejskiej Plan implementacji dyrektywy zakładał trzyletni okres derogacji dla jej postanowień, głównie z uwagi na koszty dostosowania istniejących instalacji do wymagań emisji VOC. Stronie polskiej nie udało jednak wynegocjować przedłużenia okresu wdrażania postanowień dyrektywy do 2010, w związku z czym z dniem wejścia Polski do Unii postanowienia tej dyrektywy i terminy osiągania założonych emisji VOC stały się obligatoryjne [6].
Komentarze (0)