Wraz ze zmianą systemu ekonomicznego w Polsce i reformami z początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku zmieniło się nasze postrzeganie mechanizmów rynkowych.
Produkcja ogólnie przestała być głównym tematem wiadomości prasowych i telewizyjnych, a zakup towaru przestał kojarzyć się z czymś niemiłym, zajmującym bardzo wiele czasu i wymagającym prócz pieniędzy czasem dodatkowych argumentów. Wróciły normalne zasady rynkowe polegające na tym, że produkować jest łatwo, wszystkiego jest w bród, a sprzedaż jest kluczem do sukcesu. Poza tym ogromną rolę zaczęła odgrywać cena zakupu. Wraz ze stabilizacją rynku znacznie poszerzyła się również oferta dostępnych farb proszkowych. Nowe formy przyjęły strategie marketingowe. Produkty dla łatwego rozpoznania muszą się różnić nazwami, przypisywane są im specyficzne cechy. Warto przyjrzeć się temu trendowi dla lepszego zrozumienia potrzeby świadomego wyboru spośród tak wielu możliwości.
Baza surowcowa do produkcji termoutwardzalnych farb proszkowych jest od lat dość stabilna a spotykamy się raczej ze zmianami jakościowymi w poszczególnych typach produktów. W przypadku farb na elementy wewnątrz pomieszczeń, gdzie stosowane są produkty oparte na żywicach epoksydowych i mieszankach poliestrowo-
-epoksydowych, wprowadza się głównie nowe dodatki poprawiające własności powłoki i ułatwiające napylanie. Tak w przypadku najdłużej obecnych w malarniach żywic epoksydowych, jak i żywic stosowanych do produkcji mieszanek, oferta producentów surowców jest niezwykle szeroka i w pełni wyczerpuje potrzeby rynku. W przypadku farb do zastosowania na zewnątrz, gdzie wymagana jest odporność na warunki atmosferyczne, wygląda to trochę inaczej. Farby oparte na żywicach poliestrowych są podstawowym wyborem dla tego rodzaju zastosowań. Po kosztownych zmianach związanych z ograniczeniem stosowania TGiC trójglicydoizocjanuratu) do utwardzania żywic poliestrowych dostępne są jako dominujące dwa systemy poliestrów: ARALDIT PT910 i PRIMID. Po latach doświadczeń w stosowaniu tych żywic i dopracowywania receptur, spełniają one zarówno wymagania konieczne dla właściwej ochrony przed warunkami atmosferycznymi, jak i oczekiwania dotyczące walorów dekoracyjnych. Oba wymienione systemy pokrywają popyt znacznej większości rynku. Dla bardziej wymagających zastosowań, np. farby anti-graffiti, dostępne są gęsto sieciowane poliestry utwardzane uretanem, w przemyśle samochodowym lakiery proszkowe na bazie żywic akrylowych, a dla zapewnienia niezwykle wysokich wymagań odporności na warunki atmosferyczne farby proszkowe oparte na fluoropolimerach. Jednak codzienność dotycząca technologii malowania proszkowego i wykorzystywanych surowców jest zdeterminowana przez spodziewany koszt wytworzenia powłoki, co znacznie ogranicza rozwiązania akceptowane przez użytkownika.
Komentarze (0)