Farby epoksydowo-siloksanowe i akrylowo-siloksanowe
Od lat prowadzone są prace nad poprawą właściwości spoiw epoksydowych w kierunku redukcji VOC, poprawy odporności powłok na promieniowanie UV i na media agresywne, takie jak stężone kwasy i chlorowane węglowodory.
W wyniku tych prac pojawiła się na rynku nowa generacja hybrydowych wyrobów lakierowych epoksydowo-siloksanowych i akrylowo-siloksanowych. Układy te łączą zalety żywic organicznych (łatwość aplikacji) i nieorganicznych siloksanów – odporność na ciężkie zagrożenia korozyjne. Żywice stosowane do wyrobu tych farb mają bardzo niską lepkość, w związku z czym możliwe jest otrzymanie farb o małej zawartości rozpuszczalników organicznych (sok. 100g/l) lub całkowicie bezrozpuszczalnikowych. Powłoki odznaczają się bardzo dobrą przyczepnością do różnego rodzaju podłoża, bardzo dobrą odpornością na ścieranie i bardzo dobrą giętkością oraz bardzo stabilną barwą i połyskiem. Na obiektach mostowych stosuje się je jako antykorozyjną powłokę międzywarstwową i jako powłokę nawierzchniową.
Innym przykładem modyfikacji farb epoksydowych są układy epoksydowo-akrylowe. Zaletą powłok epoksydowo–akrylowych jest ich dobra trwałość w warunkach atmosferycznych, porównywalna z trwałością powłok poliuretanowych. Mogą one stanowić pozbawioną izocyjanianów alternatywę farb poliuretanowych. Powłoki charakteryzują się dużą giętkością, dobrymi właściwościami fizyko-mechanicznymi oraz możliwością utwardzania w niskich temperaturach. Farby z zastosowaniem poliakrylanów wykazują jednak bardzo krótki czas przydatności do stosowania, w związku z czym muszą być nakładane wyłącznie urządzeniami do natrysku obu składników oddzielnie. Układ epoksydowo–akrylowy znalazł zastosowanie również w wodnych farbach epoksydowych. Umożliwia on uzyskanie VOC poniżej 200 g/l.
Farby poliuretanowe
Farby poliuretanowe typu high solids produkowane są w oparciu o poliole akrylowe umożliwiające otrzymanie farb o zawartości VOC ok. 340 g/l. Lakierowe wyroby poliuretanowe o 100 proc. zawartości substancji stałych są obecnie stosowane do zabezpieczania różnorodnych obiektów, takich jak: zbiorniki, rurociągi do transportu gazu i ropy, oczyszczalnie ścieków, mosty, statki itp. Tego typu poliuretany tworzą powłoki o bardzo dobrej odporności na czynniki zewnętrzne w warunkach silnie agresywnej atmosfery, sieciujące w niskich temperaturach, bardzo dobrze przyczepne do podłoża, odporne na ścieranie. Ponadto spełniają one – pod względem VOC – nawet najbardziej rygorystyczne wymagania. Większość bezrozpuszczalnikowych farb poliuretanowych sieciuje gwałtownie z wydzieleniem ciepła. Czas przydatności do stosowania tego typu wyrobów lakierowych wynosi po zmieszaniu obydwu składników od kilkudziesięciu sekund do kilku minut. Przy stosowaniu poliuretanowych wyrobów lakierowych należy wziąć pod uwagę wrażliwość izocyjanianów (utwardzacza) na wodę. Zaabsorbowana przez składnik izocyjanianowy woda może powodować zżelowanie wyrobu, ponadto zmniejsza reaktywność utwardzacza. Wydzielający się w czasie reakcji izocyjanianu z wodą dwutlenek węgla może powodować powstanie pęcherzy w powłoce w trakcie sieciowania, co zmniejsza jej właściwości ochronne oraz pogarsza wygląd. Na obiektach mostowych w Polsce stosuje się głównie alifatyczne farby poliuretanowe jako powłoki nawierzchniowe chroniące przed promieniowaniem UV. Na obiektach mostowych na świecie stosowane są szeroko różne odmiany farb poliuretanowych do renowacji.
Komentarze (0)