Rozwój technologii farb proszkowych jest odzwierciedleniem dynamicznych zmian zachodzących wokół nas we wszystkich dziedzinach techniki. U wielu z nas budzi się wrażenie, że właściwie każdy pomysł jest możliwy do zrealizowania, wyciszając wątpliwości i poczucie rzeczywistości. Dlatego też czasem warto rozejrzeć się wokół i zastanowić, na co pozwala obecny stan techniki. Zrobić bilans stanu posiadania, ocenę naszych możliwości.
Niniejszy tekst w przypadku technologii farb proszkowych będzie próbą zatrzymania w kadrze obrazu teraźniejszości. Otrzymany rezultat będzie punktem odniesienia do kolejnych uaktualnień, koniecznych niewątpliwie w bardzo krótkim czasie.
Typy farb proszkowych
Istnieją dwa typy farb proszkowych, termoplastyczne i termoutwardzalne. Farby oparte na żywicach termoplastycznych topią się i rozlewają po podgrzaniu, utrzymując tę samą strukturę chemiczną po ostudzeniu i zestaleniu. Termoplastyczne powłoki proszkowe mają doskonałą odporność chemiczną, twardość i elastyczność. Są nakładane głównie w urządzeniach fluidyzacyjnych. Aplikacja jest tu procesem, w którym wstępnie podgrzane elementy metalowe są zanurzane w pojemniku wypełnionym przez fluidyzowany powietrzem materiał powłokowy. Cząstki proszku kleją się do gorących powierzchni pokrywanego elementu i stapiają, tworząc powłokę. W zależności od rodzaju użytego materiału i pojemności cieplnej pokrywanego elementu jest wymagane bądź nie wygrzewanie uzyskanej powłoki. Tego typu proces jest wykorzystywany do otrzymywania wymalowań antykorozyjnych o dużej grubości, np. na wyroby z drutu, półki lodówek, meble ogrodowe, części dla przemysłu motoryzacyjnego, korpusy zaworów wodnych i gazowych. Termoutwardzalne farby proszkowe bazują na żywicach o mniejszym niż termoplastyczne ciężarze cząsteczkowym, ulegających stopieniu również podczas ekspozycji na ciepło. Po rozpłynięciu się i utworzeniu jednorodnej, cienkiej warstwy w procesie reakcji sieciowania otrzymywany jest materiał powłokowy o wiele większym ciężarze cząsteczkowym. Ten nowo uformowany produkt jest stabilny na działanie ciepła i w przeciwieństwie do produktów termoplastycznych po utwardzeniu nie może powrócić do fazy ciekłej po ogrzaniu. Termoutwardzalne farby proszkowe są otrzymywane głównie z trzech gatunków żywic: epoksydowych, poliestrowych i akrylowych. Z tych bazowych surowców uzyskiwanych jest kilkanaście systemów powłokowych. Farby proszkowe oparte na żywicach termoutwardzalnych są rozdrabniane na małe cząstki niezbędne dla aplikacji natryskowej i do uzyskania gotowej powłoki o możliwie małej grubości. Przez ostatnie lata właściwie cały postęp technologiczny dotyczący malowania proszkowego był związany z farbami uzyskiwanymi z żywic termoutwardzalnych. Zakres zastosowań tej grupy materiałów powłokowych poszerza się z każdą nową regulacją prawną wymuszającą ograniczenie emisji do atmosfery rozcieńczalników koniecznych do produkcji farb ciekłych.
Komentarze (0)