Z uwagi na rodzaj użytej energii do rozpylenia atomizery (rozpylacze) dzielimy na:
o strumieniowe, o wirowe, o strumieniowo-wirowe, o specjalne (np. z uzębieniem elektrod).
Należy zauważyć, że w przestrzeni wędrówki cząstek w polu K= część z nich nie posiada ładunku Q, mimo iż "przeszła" przez strefę ulotu. Wynika to z silnego parowania składnika lotnego (rozpuszczalnika).
Praktyka przemysłowa dowodzi, że atomizacja cieczy przy wspomaganiu energią ultradźwięków nie przyjęła się. Wykorzystaniem ultradźwięków do wspomagania atomizacji zajmują się fizycy, badający rozkład statyczny średnic od cząstek w populacji N z obłoku lakierniczego.
Siły quasi elektrostatyczne na pograniczu czoła strugi i powierzchni kropli
Obecnie nie ma pełnego rozpoznania zjawisk prowadzących do rozpadu kropli lub strugi w polu K=. Na powierzchni kropli czy elektrody emitującej strugę farby utrzymywane jest silne pole K=. Siły tego pola powodują, że naładowana kropla podlega turbulencji wewnątrz masy, jak i zaburzeniom geometrii na jej powierzchni [9]. Kulista kropla w ośrodku gazowym jest stateczna, gdy zaburzenia są niewielkie i gdy:
Ep - napięcie powierzchniowe cieczy,
E - przenikalność dielektryczna otaczającego ośrodka gazowego,
q - ładunek elektryczny na kropli,
ro - promień kropli w polu K=.
W strefie silnych wyładowań niezupełnych ładunki q kropli są znaczne i kropla przestaje być stateczna. Następuje jej rozrywanie na mikrokrople (mgłę lakierniczą). Ważna jest też lepkość cieczy H. Jeżeli ciecz rozpylana ma dużą wartość (H), to naelektryzowana kropla ulega rozbiciu na drobne strużki, które są rozrywane w mikrocentrach na mikroobłoczki (efekt grzebienia). Dla małych lepkości ma miejsce efekt stożka, z którego w polu K= rozwija się obłok "miotełkowy" (rys. 2.1.1.c). Taki przykładowy efekt rozpadu błony lakierniczej na granicy powierzchni elektrody, czyli atomizera typu ? (rys. 4.2.1.c), obrazuje rys. 2.3.1., gdy ciecz ma lepkość optymalną dla procesu lakierniczego [1].
Rys. 2.3.1. Figura rozpylenia błony lakierniczej w polu K= (przy U= ok. 100 kV, w ~ 4.000 obr/min, D elektrody ~ 400 mm); 1 - wirujący dysk (elektroda atomizująca), 2 - błona lakiernicza, 3 - strefa ulotu i powstawania mikrostrużek, 4 - przedmiot lakierniczy
Podobne figury rozpylania lakieru uzyskuje się dla atomizerów wg rys. 4.2.1.a i 4.2.1.b. Warunkiem ich powstawania jest dobór prawidłowych parametrów farby. W przypadku farb wodorozcieńczalnych parametry: H, ?p, , v, nie odpowiadają wymaganiom technologii elektrostatycznych. Konstrukcje atomizerów do tej grupy farb opierają się na połączeniu: o efektów elektrostatycznych, o efektów rozpadu strugi lub błony przy bardzo wysokich p powietrza lub przy wysokich obrotach kielicha atomizera (w do 40.000-60.000 obr/min.)
Komentarze (0)