Optymalna metoda przygotowania powierzchni do malowania
Rola właściwego przygotowania powierzchni przed malowaniem jest nie do przecenienia. Stwierdzono wielokrotnie, że właściwości antykorozyjne i mechaniczne powłok malarskich zależą przede wszystkim od stanu powierzchni, na które nakłada się te powłoki. Nawet najlepszy, najbardziej nowoczesny materiał malarski, nałożony na źle przygotowaną powierzchnię, wykazuje słabsze właściwości ochronne oraz gorszą przyczepność od przeciętnego materiału malarskiego, nałożonego na dobrze przygotowaną powierzchnię.
Problem właściwego przygotowania powierzchni nabiera szczególnego znaczenia wówczas, gdy materiałem malarskim jest farba proszkowa. Farba proszkowa bowiem przez bardzo krótki czas znajduje się w stanie płynnym o stosunkowo dużej lepkości, co wpływa na jej małą rozlewność i słabą zwilżalność podłoża. Ponadto, ze względu na brak w jej składzie rozpuszczalników, nie ma ona możliwości emulgowania ewentualnych niewielkich ilości zanieczyszczeń olejowych, pozostałych na powierzchni po niezbyt starannym oczyszczeniu podłoża. Reakcją na taki stan powierzchni jest zmniejszenie adhezji powłoki proszkowej do podłoża.
Proces fosforanowania amorficznego, zwanego często procesem fosforanowania żelazowego (Feph), jest powszechnie stosowany w praktyce przemysłowej do przygotowania powierzchni przed nakładaniem powłok malarskich różnego typu, zwłaszcza proszkowych. Pozwala on uzyskać w jednym zabiegu technologicznym zarówno odtłuszczenie powierzchni metalu, jak i wytworzenie na niej cienkiej, amorficznej powłoki, złożonej z bezpostaciowych fosforanów i tlenków metalu podłoża, zwykle żelaza, gdyż najczęściej powłoki te wytwarzane są na stali. Kąpiele tego typu stosowane są również, chociaż w mniejszym zakresie, do obróbki aluminium, cynku i innych metali. Proces powstawania powłoki fosforanowej można w skrócie przedstawić w następujący sposób:
trawienie:Fe + 4NaH2PO4 Fe(H2PO4)2 + 2Na2HPO4 + H2
tworzenie powłoki:
2Fe(H2PO4)2 + 2Na2HPO4 + 1/2 O2 2FePO4 + 4NaH2PO4 + H2O
2Fe(H2PO4)2 + 2Na2HPO4 + 1/2 O2 + 5H 2O 2Fe(OH)3 + 8NaH2PO4
Masa jednostkowa wytworzonej powłoki jest niewielka i waha się od ok. 0,15 g/m2 do ok. 1,2 g/m2, a barwa powłoki ma związek z masą. Pokazano to w poniższej tablicy.
Zalety stosowania procesu fosforanowania amorficznego
Podstawową zaletą procesu fosforanowania amorficznego jest fakt, że konwersyjna powłoka fosforanowa, wytwarzana w czasie tego procesu na powierzchni metali, stanowi bardzo dobry podkład pod powłoki malarskie, poprawiając przyczepność do podłoża oraz zwiększając odporność korozyjną.
Komentarze (0)