Aktualności i przegląd rynku

Wówczas elektryczność jako nauka dopiero się rozwijała i z tego powodu dr W. Pfanhauser-junior w swoim poradniku poświęcił temu wiele miejsca. Lektura tego poradnika zwraca szczególną uwagę na źródła prądu. Dzisiaj do dyspozycji mamy prostowniki o większej lub mniejszej mocy, pełny zakres sterowalności. Układy ze stabilizacją napięcia lub stabilizacją prądu. Praktycznie żadnych ograniczeń. Natomiast na przełomie XIX i XX wieku zasilanie wanien galwanicznych to był duży problem. Galwanizernie były zasilane z dwóch źródeł – albo za pomocą akumulatorów, albo za pomocą dynamomaszyn. Zresztą na rys. 1 widać, że prof. Jacobi swoją pierwszą wannę galwaniczną zasilał ze zwykłego ogniwa. Do zastosowań praktycznych stosowano różnego rodzaju ogniwa. Na fot. 2 widać układ węglowo-cynkowy baterii Bunsena. Płyty cynkowe były ujemnym źródłem prądu a węglowe dodatnim. Cały układ po podłączeniu źródła prądu pokazany jest na fot. 3. Stosowano również dynama. Oczywiście, dynamo takie było napędzane pasem transmisyjnym fot. 4. Odrębnym problemem była regulacja natężenia płynącego prądu. Odbywało się to w najprostszy sposób, poprzez zwykły drut oporowy. Taki regulator jest widoczny na fot. 5.

Reklama

Elektryce poświęcono dużo miejsca. Współczesne poradniki galwaniczne traktują kwestię prądu marginalnie, wychodzi się z założenia, że poznanie praw elektrycznych niezbędnych do zrozumienia procesu galwanizacji jest realizowane na poziomie gimnazjum a na pewno szkoły średniej. Jednak w tamtych czasach była to nowość i stąd tak dużo miejsca w ówczesnym poradniku zajmuje elektryka, jest to praktycznie 1/3 książki.

Fot. 3. Układ węglowo-cynkowy baterii Bunsena po podłączeniu źródła prądu

Bardzo ciekawa jest część praktyczna tego poradnika. Zaczyna się od technik przygotowania powierzchni. Zaczynając od początku, zalecane jest odtłuszczanie w gorących roztworach wodorotlenku sodu. Dla ciekawości: dla stali, miedzi, niklu, mosiądzu i “nowego srebra” zalecany jest wodorotlenek sodu 1 kg na 10 l wody, natomiast dla cynku, cyny, ołowiu i britanni (jest to stop 93 proc. cyny, 5 proc. antymonu i 2 proc. miedzi) 1 kg na 20 l wody. W zasadzie ten sposób jest wykorzystywany do dzisiaj.

Do odtłuszczania zalecane jest również mleko wapienne – również ten sposób jest spotykany we współczesnych poradnikach. Co ciekawe, w ogóle nie był znany, a na pewno nie był stosowany, sposób elektrolitycznego odtłuszczania, który obecnie jest podstawowym, elementarnym procesem w galwanizerni, bez którego trudno wyobrazić sobie obróbkę galwaniczną.