Aktualności i przegląd rynku

Rys.1. „Wypacanie amin”.

Wytworzone związki muszą zostać usunięte, aby kolejna powłoka mogła uzyskać przyczepność. Absorbowanie wilgoci przez aminy powoduje również osłabienie przyczepności międzywarstwowej do podłoża wytwarzanej powłoki, zwłaszcza jeżeli dodatkowo malowanie odbywa się w niskich temperaturach. Dlatego w warunkach dużej wilgotności powietrza należy stosować utwardzacze zawierające mniej lotne aminy, bądź też addukty poli-aminowe, powstające w reakcji poliaminy z niskocząsteczkową żywicą epoksydową. Drugą grupą farb, czułych na poziom wilgotności powietrza w trakcie ich aplikacji, są farby poliuretanowe, dwuskładnikowe, utwardzane izocyjanianami. Izocyjanianan reaguje z wilgocią atmosferyczną, tworząc CO2. Prowadzi to do utworzenia powłoki może bardziej elastycznej, ale o mniejszej odporności chemicznej i mniejszym połysku [3, 4, 5]. Wydzielający się ditlenek węgla może dodatkowo powodować powstawanie pęcherzy w powłoce, zwłaszcza w przypadku wyrobów poliuretanowych bezropuszczalnikowych. Farby utwardzające się wilgocią atmosferyczną, jak np. alkilokrzemianowe, przy bardzo dużej wilgotności powietrza, wbrew powszechnemu mniemaniu, mogą mieć zaburzony proces utwardzania, gdyż w skrajnym przypadku może wystąpić szybkie utwardzenie przed odparowaniem rozpuszczalników z wymalowania. Częsty jest przypadek, kiedy powłoki tych farb, nakładane przy małej wilgotności powietrza, polewa się wodą, aby przyśpieszyć utwardzenie i osiąga się odwrotny rezultat. Otóż, aplikując farby alkilokrzemianowe w warunkach bardzo suchego powietrza należy pozostawić je na 1-2 godzin, celem odparowania rozpuszczalnika i dopiero wtedy rozpylić mgłę wodną (nie polewać wodą!)

Cała grupa farb wodnych, niezależnie od rodzaju spoiwa na którym są wytworzone, bardzo źle reaguje na wilgotność względną powietrza powyżej 80 proc. Efekt utrzymywania się trwałej dyspersji wynika z hydrofilowego charakteru spoiw, które jednak nie tworzą rzeczywistych roztworów z wodą. W celu ułatwienia zlewania się drobin w procesie wysycania, dodaje się koalescenty, kosolwanty czy emulgatory, w zależności czy farba jest dyspersją, zawiesiną czy emulsją. Są to specjalne rozpuszczalniki, które odparowują z powłoki po odparowaniu wody. Cząstki spoiwa na granicy faz łączą się, tworząc homogeniczny film. Jeżeli proces uwalniania wody z powłoki przebiega bardzo wolno, wówczas fazy zestalania są zaburzone, w wyniku czego otrzymuje się wadliwą powłokę. Farby wodne wrażliwe są również na zbyt niską wilgotność powietrza (poniżej 40 proc.). W takich warunkach schnięcie przebiega szybko, ale mogą w powłoce wystąpić pory. Powłoki farb tradycyjnych, opartych na żywicach alkidowych i ich modyfikacjach czy też wyroby termoplastyczne, są mniej wrażliwe na wysoką wilgotność powietrza. Należy jedynie uważać, aby nie następowała kondensacja pary wodnej na malowanym podłożu.