Malowanie proszkowe dla opornych - część V
Minął właśnie czas kolejnych egzaminów dojrzałości i po raz kolejny słyszymy narzekania na obniżenie poziomu wymagań wobec abiturientów. Podczas rekrutacji na wyższe uczelnie znowu będziemy świadkami problemów z zapewnieniem odpowiedniej liczby kandydatów dla miejsc przygotowanych na wyższych uczelniach technicznych. Ktoś zapyta: co to ma wspólnego z malowaniem proszkowym? Odpowiedź nie jest trudna.
Wraz z niechęcią do nauki przedmiotów ścisłych i obniżeniem ogólnego poziomu wykształcenia technicznego, coraz mniej sceptycznie przyglądamy się otaczającemu nas światu i coraz mniej krytycznie przyjmujemy przedstawiane nam nowinki. Niestety, rzeczywistość jest racjonalna do bólu i dlatego potrzeba czasem podyskutować z niektórymi zabiegami marketingowymi aktualnie istotnymi dla środowiska powłok proszkowych. W niniejszym tekście, w miarę moich możliwości, parę niedomówień i nieporozumień postaram się wyjaśnić.
Podjecie decyzji o zastosowaniu malowania proszkowego płyt MDF skutkuje obecnie koniecznością wybudowania nowej, bardzo ściśle specjalizowanej linii technologicznej. Pod względem technicznym obecnie dostępna technologia nie jest jeszcze w pełni doskonała. W dalszym ciągu w nałożonych powłokach mogą powstawać pęknięcia pogarszające szczelność i własności ochronne wymalowania.
Wszystko po staremu
Czy to się komuś podoba, czy nie, wiele w malowaniu proszkowym w ostatnim czasie się nie zmieniło. Im kto bardziej stara się udowodnić, że jest inaczej, tym zapewne bardziej szerzeniem takiej informacji jest zainteresowany. Patrząc na farby proszkowe w aspekcie technologii wytwarzania, jesteśmy w dalszym ciągu w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Jedynym odstępstwem od tej reguły jest stale rozwijany i udoskonalany proces łączenia pigmentu metalicznego z materiałem powłokowym (tzw. bonding), zapewniający jednorodność i powtarzalność uzyskiwanego efektu wizualnego tak popularnych dzisiaj powłok metalicznych. Niewiele zmienia się również w przypadku własności surowców używanych do produkcji. Co prawda, stają się one coraz bardziej przyjazne dla środowiska i mniej szkodliwe dla człowieka, lecz w tym przypadku główny zauważalny ostatnio progres był związany z niezwykłym wzrostem kosztów energii na rynkach światowych. Spowodował on wzrost zainteresowania ofertą żywic termoutwardzalnych, wymagających do pełnego usieciowania niższych niż dotychczas temperatur utwardzania. Sprawa przestała jednak być istotnym kluczem do sukcesu w biznesie wraz z globalnym kryzysem ekonomicznym, skutkującym drastycznym obniżeniem kosztów nośników energii. Przeglądając zagraniczne piśmiennictwo na temat technologii malowania proszkowego, możemy również odnieść wrażenie, że jesteśmy świadkami pewnej stagnacji. Trudno bowiem znaleźć ciekawe informacje mogące w istotny sposób zmienić nasz sposób myślenia. Wiele miejsca za to zajmują relacje z użytkowania konkretnych rozwiązań i opis wynikających z tego tytułu profitów dla firm inwestujących w takie a nie inne urządzenia czy technologie. Aktualny stan rynku doprowadził do specyficznej sytuacji, w której brak istotnego postępu technicznego zastąpiony został przez oferty kolejnych produktów tworzonych raczej w celu schlebiania oczekiwaniom klientów niż rzeczywistego rozwoju technologii.
Komentarze (0)