Na rys. 2 pokazano wzorce spęcherzenia z normy PN-ISO 4628/2.
PN-EN ISO 4628/3. Norma rozróżnia pięć stopni skorodowania Ri, które skorelowane są ze stopniami 10-stopniowej Skali Europejskiej.
Skorodowanie Ri 3 (S 3) oznacza, że na powierzchni korozja występuje w stopniu zbliżonym do wzorca 3 (1% pow.), a rozmiary pojedynczych plam do 0,5 mm (S 3).
PN-EN ISO 4628/4. Norma obrazuje pięć wzorców intensywności spękania bez określonego kierunku (rys. 3.1.) i pięć wzorców spękania w określonym kierunku (rys. 3.2.).
Rozmiar pęknięć określa się wg następującego schematu:
0 – niewidoczne przy 10-krotnym powiększeniu;
1 – widoczne przy powiększeniu co najmniej 10-krotnym;
2 – ledwo widoczne przy wzroku skorygowanym do normalnego;
3 – wyraźnie widoczne przy wzroku skorygowanym do normalnego;
5 – bardzo duże pęknięcia, szersze niż 1 mm.
Jeżeli to możliwe, wskazać głębokość spękania wg poniższej skali:
a) pęknięcie powierzchniowe, niecałkowicie przenika powłokę nawierzchniową;
b) pęknięcie powłoki nawierzchniowej, dalsze warstwy pokrycia nieuszkodzone;
c) pęknięcie względne, przechodzące przez całe pokrycie aż do podłoża.
Np. spękanie 3 (S 4) b oznacza wyraźne spękania (3) o szerokości do 1 mm (S4) w powłoce nawierzchniowej (b).
PN-EN ISO 4628/5. Norma przewiduje 2 typy złuszczeń pokazane przykładowo na rys. 4 – bez określonego kierunku (rys. 4.1.) i w określonym kierunku (rys. 4.2.).
Wielkość złuszczenia ocenia się wg następującej skali:
Rozmiary złuszczenia ocenia się następująco:
0 – niewidoczne przy 10-krotnym powiększeniu;
1 – najwyżej do 1 mm;2 – najwyżej do 3 mm;
3 – najwyżej do 10 mm;
4 – najwyżej do 30 mm;
5 – większe niż 30 mm.
Należy wskazać również głębokość złuszczenia:
a) złuszczenie powłoki nawierzchniowej;
b) całe pokrycie złuszcza się do podłoża.
Np. złuszczenie 3 (2S) a oznacza, że na ok. 1% powierzchni (3) występuje złuszczenie powłoki nawierzchniowej (a) o rozmiarach do 3 mm (2S).
PN-EN ISO 4628/6 i 7. Normy ujmują wzorce kredowania od 1 do 5. Kredowanie jest to pojawienie się na powierzchni powłoki lakierowej luźno przylegającego, drobnego proszku, pochodzącego z degradacji jednego lub więcej jej składników. Badanie wg części 6 przeprowadza się przeźroczystą, przylepną taśmą o szer. 25 mm ÷ 10mm, zaś wg części 7 normy za pomocą aksamitu.
Renowacja powłoki
- Ustalenie zakresu renowacjiW wyniku przeprowadzonej oceny degradacji pokrycia należy podjąć decyzję o zakresie renowacji. W przypadku renowacji częściowej należy mieć absolutną pewność, że pozostawiona na powierzchni powłoka spełni wymagania trwałości w przewidywanym okresie eksploatacji.
