Aktualności i przegląd rynku

Częsta, ale trudna do oceny przyczyna reklamacji - cz. III

Po opublikowaniu pierwszej części artykułu odezwał się do mnie jeden z czytelników, wykonawca mebli i drewnianego wyposażenia wnętrz. Jego kłopot polegał na tym, że klient zarzucił mu cały szereg błędów wykonawczych, część zarzutów okazała się słuszna, a część wydumana. Kilkakrotnie dokonywał poprawek, a mimo to klient nadal domaga się demontażu wyposażenia i usunięcia wszystkich wad, których nawet nie był łaskaw precyzyjnie określić. Podobno w informacji ogólnej tego zakładu znajduje się zapis, że jakość wykończenia zgodna z wzorcami pokazanymi na ekspozycji. Nie widziałem tych mebli, tym bardziej nie wiem o jakie wady chodzi, ale jakość wykończenia powłok malarskich jest bardzo częstą przyczyną reklamacji.

Niestety, nie dorobiliśmy się norm opisujących wykończenie powłok malarskich. Owszem, część norm z grupy PN-EN ISO 4628 opisuje pewne wady powłok, ale są to w większości wady powstałe na skutek zniszczeń oddziaływania środowiska, a nie wady powstałe w wyniku wadliwej aplikacji farb. Norma PN-EN ISO 12944-5 podaje zakładaną trwałość systemów malarskich i jeżeli uszkodzenia korozyjne przekroczą w okresie zakładanej trwałości stopień Ri 3, to takie uszkodzenia mogłyby być podstawą reklamacji. W środowisku korozyjno-farbiarskim zdefiniowano pewną ilość wad powłok powstałych w trakcie ich nakładania, z których część można naprawić, a część wymaga całkowitego usunięcia powłok i ponownego malowania. Wady mogą występować na niewielkiej części ocenianej powierzchni, jak i na jej całości. Czy jeżeli wada występuje lokalnie, to należy naprawiać całą powierzchnię, czy tylko ten fragment, na którym wada jest widoczna? Jeżeli tylko fragment, to czy ślady po naprawie nie zostaną potraktowane jako kolejna wada? Te i wiele podobnych pytań można mnożyć.

Jest kilka rozwiązań branżowych związanych z klasami staranności wykonania, była też wycofana w 2002 r. polska norma PN-79/H-9770, która określała typy pokryć oraz sześć klas staranności wykonania. Myślę, że warto przyjrzeć się zastosowanym w niej rozwiązaniom zestawionym w tabelach 1, 2 i 3.

Tabela 1. Typy pokryć [1].

Tabela 2. Zalecenia odnośnie klas staranności wykonania w zależności od rodzaju malowanych obiektów i zastosowanych pokryć zestawiono w kolejnej tabeli [1].

Tabela 3. Dopuszczalne wady pokrycia lakierowego [1].

Dalej norma zawierała opis wyglądu i wad powłok lakierowych:

1. Wygląd:

- Klasa staranności wykonania powinna odpowiadać danym z tabeli 2,