Stal 1.4509 - brak przyczepności miedzi.
Dołożenie nowych elektrod miedzianych tak, by zachować proporcje powierzchni anod do detalu jak 2:1, wiele nie pomogło. Pasywacja elektrod następowała cały czas. Dopiero przeprowadzenie analizy kąpieli na zawartość składników z uwzględnieniem chlorków pomogło rozwiązać problem. Analizę przeprowadził nam nasz dostawca środków blaskotwórczych. Okazało się, że zawartość miedzi i kwasu siarkowego była w normie. Przekroczone były prawie dwukrotnie chlorki. Dla wyjaśnienia, kwaśna kąpiel miedziująca jako główne składniki ma siarczan miedzi i kwas siarkowy, ale do prawidłowego funkcjonowania niezbędna jest określona zawartość chlorków. Stężenie chlorków w kąpieli powinno wynosić ok. 80 mg/l.
Stal 1.4509 - pomiedziowany spaw.
Stal 1.4509 - detal wygrzany w 1000oC.
Procedura z zastosowaniem siarczanu srebra okazała się skuteczna, parametry prądowe procesu miedziowania wróciły do równowagi. Wadą tego sposobu jest wysoka cena siarczanu srebra, który praktycznie jest nie do odzyskania, no może w przypadku zastosowania wanny zapasowej dałoby się zebrać trochę szlamu chlorku srebra z dna wanny i odzyskać srebro. Pasywacja anod może być również spowodowana zbyt dużymi stężeniami siarczanu miedzi. Siarczan miedzi krystalizuje się na anodach i workach anodowych, blokując dostęp prądu. Ponadto, również zbyt wysokie stężenie kwasu siarkowego będzie przesuwało równowagę jonową kwas siarkowy:siarczan miedzi w roztworze w kierunku tworzenia siarczanu. Wskazane jest również, by pilnować temperatury kąpieli. Kąpiel do miedziowania pracuje w temperaturze pokojowej, co nie znaczy, że jak w pomieszczeniu temperatura spadnie do 10 st. C, to dla kąpieli jest to bez różnicy. Rozpuszczalność siarczanu miedzi wzrasta mocno wraz ze wzrostem temperatury i z tego powodu temperaturę kąpieli należy utrzymywać w okolicach 25 st. C.
Komentarze (0)