W piecach wyposażonych w sekcje promienników IR przeprowadza się stapianie i ewentualne utwardzanie farby proszkowej w przypadku proszku termoreaktywnego. Farba proszkowa naniesiona na szerokie i wąskie powierzchnie płyty MDF jest w tych urządzeniach intensywnie ogrzewana poprzez równomierne napromieniowanie jej energią promieniowania IR zazwyczaj o długości fali z przedziału 1500 – 2500 nm (tzw. podczerwień średniofalowa). Taki sposób ogrzewania warstwy farby proszkowej stosowany w nowoczesnych piecach służy minimalizowaniu stresu cieplnego dla wykańczanej nią płyty MDF [3,18]. Podczas upłynniania farby proszkowej do pieca IR może być doprowadzane ciepło konwekcyjne, które poprawia rozlewność proszku stopionego na powierzchniach płyty oraz może służyć korygowaniu w wąskim zakresie temperatury wewnątrz pieca [19]. W przypadku wykończania elementu płytowego farbą termoutwardzalną bardzo ważną kwestią w kontekście uzyskania powłok proszkowych o dobrej jakości jest właściwa regulacja pieca IR. Prawidłowa regulacja jest wynikiem systematycznych pomiarów i monitorowania temperatury w różnych punktach na powierzchni malowanej płyty MDF, włączając w to również krawędzie płyty. Piec powinien być wyregulowany tak, aby zmienność temperatury wynikająca z przebiegów profili temperaturowych wyznaczonych dla różnych punktów pomiarowych nie przekraczała pewnej granicznej wartości. Przyjmuje się, że temperatura mierzona w różnych punktach malowanej płyty powinna wahać się w przedziale o szerokości około 8ºC (tj. około 15ºF). W nowoczesnych piecach IR tak wąski rozkład temperatury mierzonej na powierzchni płyty MDF jest osiągany. Oznacza to bardzo równomierne napromieniowanie szerokich i wąskich powierzchni płyty, czyli farby proszkowej na nich naniesionej, co skutkuje uzyskiwaniem bardziej jednorodnych powłok proszkowych utwardzonych termicznie [18]. Istotną zaletą stosowania farb proszkowych termoutwardzalnych o obniżonych temperaturach utwardzania (ang. low cure thermosets) jest niższy koszt instalacji ciągu lakierniczego oraz znacznie niższy koszt samych farb proszkowych w porównaniu z technologią malowania płyt MDF wykorzystującą proszki utwardzane promieniowaniem UV.
W przypadku, gdy farba proszkowa stopiona na powierzchni płyty jest utwardzana promieniowaniem UV, wymagane jest zapewnienie równomiernego rozkładu natężenia napromieniowania UV (W/cm2) i energii tego promieniowania (mJ/cm2) na powierzchniach malowanego elementu płytowego. W zależności od prepolimerów stanowiących spoiwa farby proszkowej oraz maksimum absorpcji użytego fotoinicjatora, w sekcji utwardzania linii lakierniczej stosowane są promienniki UV emitujące promieniowanie nadfioletowe w różnych zakresach: UVA (315-380 nm), UVB (280-315 nm) lub UVC (200-280 nm). Sposób ustawienia promienników UV w sekcji utwardzania jest zależny od kształtu wykończanej powierzchni – na przykład powierzchnia profilowana typu 3D lub płaska. Dotychczasowe doświadczenia producentów płyt MDF o powierzchniach uszlachetnionych proszkami UV wskazują, że zapewnienie równomierności rozkładu wartości wyżej wspomnianych wielkości, a co za tym idzie podobnej szybkości utwardzania farby proszkowej upłynnionej na różnych powierzchniach elementu płytowego jest zadaniem bardzo trudnym do wykonania i często wymaga technicznych modyfikacji w budowie sekcji UV. Producenci systematycznie dążą do pokonania tego problemu, bowiem zróżnicowany stopień utwardzenia farby proszkowej skutkuje nierównomierną jakością uzyskanej powłoki w ramach tego samego elementu płytowego [3,18]. Istotne zalety malowania proszkowego płyt MDF przy użyciu proszków utwardzanych radiacyjnie to: krótki czas utwardzania stopionej farby, brak dodatkowego nagrzewania malowanego elementu podczas procesu utwardzania, niższe zapotrzebowanie na energię oraz większa szybkość pracy linii lakierniczej, co skutkuje wyższą wydajnością produkcji wykończonych elementów płytowych.
Komentarze (0)