Lakiery ogniochronne ICA przeznaczone do lakierowania powierzchni drewnianych, nie tylko w pełni spełniają surowe normy włoskie dotyczące zapobiegania pożarom w miejscach publicznych, ale przede wszystkim zapewniają wysokiej klasy właściwości fizyczno-chemiczne i doskonały poziom wykończenia.
Reakcja na ogień
Sposób zachowania się lakieru wobec ognia określają dwa poniższe czynniki:
Odporność danego lakieru na ogień jest określana za pomocą tzw. klasyfikacji REI: (R) - nieprzenoszalność ognia, (E) - nieprzepuszczalność dymów, (I) - utrzymywanie dopuszczalnej temperatury elementów niewystawionych na bezpośredni kontakt z płomieniami. Klasyfikacja ta polega na przypisaniu danego numeru, w skali od 0 do 5, który to numer odpowiada wytrzymałości danego elementu konstrukcyjnego na ogień, wyrażonej w minutach.
W pomieszczeniach tych stosuje się zazwyczaj wyposażenia i materiały wykończeniowe lakierowane lakierami ogniochronnymi, które gwarantują nie rozprzestrzenianie się płomienia.
Włoska klasyfikacja reakcji na ogień zalicza do klasy zerowej materiały ogniotrwałe takie, jak: kamienie, gips czy metal, a do klasy 1 materiały, które prawidłowo używane, doskonale spełniają stawiane wymogi. Im wyższa klasa odporności, tym gorsza reakcja na ogień.
Powyższa klasyfikacja została stworzona dla zwiększenia bezpieczeństwa w teatrach, a dopiero potem stopniowo, i z powodzeniem, zaczęto ją stosować dla innych miejsc użytku publicznego (np. hotele, szkoły itp.) W miejscach, w których używa się produktów zaliczanych do pierwszych z klas, nie mają szans zaistnienia nawet umyślne podpalenia, jako że najmniejsza iskra ulega natychmiastowemu zgaszeniu.
Dzięki dekretowi DM 6/3/92 zatwierdzona została możliwość zaliczenia przedmiotów drewnianych do tej samej klasy, co lakiery, którymi zostały pokryte, niezależnie od rodzaju drewna bądź zastosowania (meble, sufity, ściany etc.). Organem posiadającym kompetencje do zakwalifikowania lakieru do danej klasy jest Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, w oparciu o wyniki badań laboratoryjnych przeprowadzanych w centrum badawczym oraz uprzednie doświadczenia. Opisana tutaj norma nie ma zastosowania w przypadku materiałów drewnianych okleinowanych (okleiny mocowane przy użyciu klejów na bazie termoplastycznych żywic) lub łączonych, o strukturze komórkowej lub sklejkowej, zawierających przestrzenie powietrzne bądź też wypełnionych materiałem niejednorodnym.
Komentarze (0)