Aktualności i przegląd rynku

- Przygotowanie powierzchni metalowych i betonowych pod powłoki malarskie;

- Kompletne lub selektywne usuwanie pokryć, w tym również kompozytów, np. epoksydowo–szklanych;

- Usuwanie z powierzchni stalowych rdzy i zgorzeliny;

- Usuwanie z elementów konstrukcji przylegających osadów, naniesionych w procesie montażu lub składowania;

- Precyzyjne usuwanie fragmentów powłok, np. powłoki nawierzchniowej z systemu malarskiego;

- Cięcie stali, cięcie i usuwanie betonu.

Rys. 1. Ręczne czyszczenie wodą pod wysokim ciśnieniem pojedynczą lancą.

Metoda ta nadaje się przede wszystkim do usuwania starych powłok z płaskich, dużych konstrukcji, jak naziemne zbiorniki magazynowe, chłodnie kominowe, statki, mosty blachownicowe itp.

Czyszczenie w Polsce

W Polsce czyszczenie konstrukcji wodą pod wysokim ciśnieniem stosowane jest w ograniczonym zakresie. Metoda jest dość powszechnie wykorzystywana do betonów, tylko że w tych przypadkach stosuje się zdecydowanie niższe ciśnienia, rzędu 60 do 90 MPa. W odniesieniu do konstrukcji stalowych, poza nielicznymi przypadkami, raczej w charakterze prób i pokazów metoda czyszczenia wodą pod wysokim ciśnieniem stosowana jest wyłącznie w Gdańskiej Stoczni Remontowej do przygotowania burt statku, ładowni i zbiorników balastowych pod renowacyjne powłoki.

Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego nie wykorzystuje się tej przyjaznej środowisku metody przy renowacji zabezpieczeń antykorozyjnych na mostach, naziemnych zbiornikach magazynowych i innych konstrukcjach stalowych? Wydaje się, że przyczyn jest kilka.

- Bardzo wysoki koszt urządzeń, to najpoważniejsza przyczyna, która utrudnia polskim firmom wykonawczym stosowanie tej metody. Na zakup monitora wraz z niezbędnym oprzyrządowaniem mogą sobie pozwolić jedynie bogate firmy (np. z kapitałem zagranicznym) przy równoczesnej pewności stałego frontu robót.

- Czyszczenie ręczne pojedynczą lancą (jak to pokazano na rys. 1) w wydajności pacy jest porównywalne z czyszczeniem mokrym ścierniwem metodą pneumatyczną, rzędu 6 do 10 m2 na godzinę. Nie jest to powalająca wydajność, która uzasadniałaby kupno drogiego sprzętu. Celowość zastosowania tej technologii może być jedynie uzasadnione wówczas, kiedy do renowacji wytypowany jest obiekt wcześniej zabezpieczany farbami na pigmentach ołowiowych, bądź chromianowych, w których chrom jest na VI stopniu utlenienia. Zgodnie z wymaganiami ustaw: Prawo ochrony środowiska i o odpadach, zdegradowane powłoki posiadające wymienione pigmenty muszą być oddane na składowiska odpadów niebezpiecznych. Przy czyszczeniu wodą odpadami są jedynie zdegradowane pokrycia i ewentualne produkty korozji zdjęte z czyszczonych powierzchni. Jest to nieporównywalnie mniejsza ilość aniżeli odpady przy czyszczeniu strumieniowo–ściernym, np. mokrym czy wilgotnym piaskiem, gdzie dodatkowo na każdy m2 powierzchni dochodzi 30 do 50 kg zużytego ścierniwa. Dlaczego nie wykorzystuje się takiego obniżenia kosztów utylizacji? Bo Prawo ochrony środowiska, jak szereg innych praw i rozporządzeń w naszym kraju działa głównie w sferze werbalnej. Mamy restrykcyjne prawo, uwzględniające Dyrektywy Europejskie np. 1996/61/WE tylko mało kto go przestrzega i jeszcze mniej kontroluje jego przestrzegania. decydowanym postępem w stosunku do procesu ręcznego jest stosowanie głowic półautomatycznych. Przy ciśnieniu 275 MPa i natężeniu przepływu wody 25 l/min. posiadają wydajność 36m2 /h. Podstawowym mankamentem tych urządzeń jest ograniczenie pracy jedynie do płaskich powierzchni poziomych. Niedogodności te wyeliminowały automatyczne roboty. Wszyscy liczący się producenci urządzeń do czyszczenia wodą pod ciśnieniem mają w swojej ofercie samojezdne głowice do powierzchni pionowych, jak przykładowo pokazano na rys. 2 automatyczną głowicę SRT-10 Crawler firmy NLB. Samojezdna głowica utrzymuje się na powierzchni dzięki podciśnieniu. Również wykorzystując podciśnienie usuwa się z czyszczonej powierzchni wodę z zanieczyszczeniami i przez system separatorów i filtrów zatrzymuje zanieczyszczenia stałe. Wydajność czyszczenia, w zależności od stanu wyjściowego i stopnia przygotowania, wynosi od 40 do 120m2 /h. Taki „kombajn” byłby doskonały do czyszczenia zewnętrznych powierzchni naziemnych zbiorników magazynowych w bazach paliwowych, zwłaszcza że przy czyszczeniu wodą nie potrzeba opróżniać zbiorników. Jest tylko jeden mankament. Przedsiębiorstwo, które zainwestowałoby w tak bardzo drogie uzbrojenie stanowiska pracy musiało by mieć zapewniony front robót dla zamortyzowania poniesionych wydatków. Tego nikt nie jest w stanie zapewnić, bo na każdy remont zbiornika jest przetarg i wygrywa najtańsza oferta. Zarząd baz paliwowych mógłby powołać własną ekipę remontową i wyposażyć ją w taki sprzęt, ale widocznie nie jest zainteresowany ekologicznymi metodami renowacji powłokowych zabezpieczeń przeciwkorozyjnych.