- Dużą przeszkodą w rozpowszechnianiu metody czyszczenia konstrukcji stalowych wodą pod wysokim ciśnieniem jest mała świadomość i wiedza inwestorów, a przede wszystkim ich inspektorów nadzoru. Inspektorzy nadzoru budowlanego mało kiedy posiadają choćby minimalną wiedzę z zakresu korozji i ochrony przed nią. Przekonani o konieczności usunięcia z powierzchni rdzy przed nakładaniem powłok malarskich, nie są w stanie zaakceptować dopuszczalnej nalotowej rdzy, pomimo tego, że pozbawiona zanieczyszczeń jonowych, nie stanowi zagrożenia wczesnego wystąpienia korozji podpowłokowej. Jeżeli nawet pokutuje syndrom „metalicznej powierzchni” przed nakładaniem powłok, to można połączyć dwie metody. Przy renowacji powłok malarskich, pigmentowanych minią ołowiową czy też pigmentami chromianowymi, można do ich zdjęcia z konstrukcji stosować wodę pod wysokim ciśnieniem, natomiast ostateczne przygotowanie powierzchni wykonywać metodą strumieniowo-ścierną na sucho. Taka kombinacja zapewnia najlepsze przygotowanie powierzchni i uzyskuje się najwyższą przyczepność pokryć lakierowych jak to wykazały prowadzone badania.
- Kolejnym, doskonałym obiektem do zastosowania tej metody są rurociągi przesyłowe gazu, ropy naftowej i produktów jej przerobu. Przykładem może tu być El Paso Corporation’s Pipeline Group. Przeprowadzając renowację starych zabezpieczeń rurociągów zmechanizowali proces czyszczenia wodą. Głowica czyszcząca, z umocowanymi trzema wirującymi dyszami (3000 obrotów na minutę) w rozstępie 1200 przesuwana jest wzdłuż rurociągu, jak to pokazano na rys. 3. Ciśnienie wody 270 MPa, wydatek 23 l/min. Szerokość pasa czyszczenia na całym obwodzie rurociągu 20 cm i 10 cm na zakładkę. Głowica połączona jest systemem podciśnieniowym ze zbiornikiem, do którego odprowadzane są zdjęte powłoki, zanieczyszczenia i woda. Woda po przefiltrowaniu zawracana jest do głowicy czyszczącej. Bezpośrednio po czyszczeniu rurociąg jest malowany. Przyjęte rozwiązanie pozwala oczyścić i wymalować 60 m rurociągu w trakcie roboczego dnia. Dla porównania, przy ręcznym usuwaniu powłok wydajność była 4 do 5 razy niższa.
Ocena stopnia przygotowania powierzchi
Po kilku latach dyskusji wreszcie w 2006 r. powstała norma EN-ISO, która w 2007 r. została przetłumaczona na język polski jako PN-EN ISO 8501-4. W normie wykorzystano standardy, wcześniej opracowane przez koncerny farbiarskie : Hempel Coatings i International Paint. Ze standardu Hempla wykorzystano stany wyjściowe powierzchni, nieco je modyfikując, gdyż w oryginale były następujące wzorce:
Komentarze (0)