Aktualności i przegląd rynku

Każdy zakład produkujący wyroby malowane bądź wykorzystujący je do produkcji jako komponenty, powinien posiadać możliwości kontroli jakości powłok. Niektóre wady powierzchni malowanych mogą być zidentyfikowane "gołym okiem" nawet przez osobę nie posiadającą dużej wiedzy technologicznej (np. kratery, igiełkowanie, gęsia skórka). Są jednak takie wady, które nie uwidaczniają się natychmiast po procesie malowania, natomiast dają o sobie znać po czasie, niekiedy w bardzo dotkliwy sposób. Aby zawczasu zidentyfikować "ukryte" wady powłok, opracowano szereg metod badawczych mających na celu ich szybkie ujawnienie.

Ważne miejsce wśród metod badania powłok lakierniczych zajmują tzw. testy pogodowe. Zadaniem tych testów jest przyspieszona symulacja warunków środowiskowych, które mogą wystąpić w czasie "normalnej" pracy powłoki. Do tej grupy należą test w komorze wilgotnościowej (test tropikalny), test w komorze solnej oraz test w komorze słonecznej (starzenia UV).

Komora wilgotnościowa (ang. humidity chamber) jest zamkniętym kontenerem, na dnie którego znajduje się woda. Komora taka wyposażona jest w grzejnik, termostat i termometr. Warunki standardowe wewnątrz komory to wilgotność 100% oraz temperatura ok. 40°C. W takich warunkach, które śmiało możemy nazwać warunkami tropikalnymi, bada się takie właściwości jak adhezję powłoki do podłoża, odporność na korozję, szczelność powłoki czy też trwałość pigmentu. Czas przebywania próbek w takiej komorze zależy od przeznaczenia struktury powłoki i liczy się najczęściej w setkach godzin (168 h - 1 tydz, 500 h - 3 tygodnie itd). Jeżeli adhezja badanej powłoki do podłoża nie jest najlepsza, to para wodna oraz temperatura w komorze powodują powstawanie pęcherzy na jej powierzchni. To samo dzieje się, gdy pod powierzchnią powłoki znajdują się np. resztki soli nie spłukane po procesie konwersji chemicznej. Zachodzi wtedy zjawisko tzw. osmozy. Polega ono na tym, że woda penetruje powłokę do miejsca, w którym znajduje się sól, i gromadząc się pod powłoką, powoduje powstanie pęcherza. Reasumując, pojawienie się pęcherzy podczas testu w komorze wilgotnościowej świadczy najczęściej o nieprawidłowościach w przygotowaniu powierzchni.

Inną wadą, z którą się spotkałem, a która została ujawniona przez test w komorze wilgotnościowej było utlenienie aluminiowego pigmentu w farbie metalicznej. Dotyczyło to dwuwarstwowej powłoki na elementach wykonanych z ABSu. Aluminiowy pigment powinien być chroniony od wpływu otoczenia przez warstwę przezroczystego lakieru. Utrata metalicznego połysku była w tym przypadku spowodowana prawdopodobnie zbyt cienką warstwą lakieru bądź faktem, że lakier został położony na mokrą bazę i warstwy uległy wymieszaniu. Komora wilgotnościowa przyspiesza również reakcje korozji, a więc ułatwia identyfikację nieprawidłowości związanych z powłokami antykorozyjnymi itd.