Do jednostopniowego barwienia drewna stosuje się barwniki naturalne i syntetyczne. Wśród barwników syntetycznych wykorzystuje się barwniki bezpośrednie, zasadowe, kwasowe i do drewna, natomiast barwniki naturalne to przede wszystkim barwniki kopalne, a dokładnie brunat kaselski. Do wymienionych barwników jako rozpuszczalniki stosuje się najczęściej wodę, alkohol oraz terpentynę lub benzynę. Przedstawioną metodą można barwić wszystkie gatunki drewna, jednak najlepsze efekty uzyskujemy wśród gatunków liściastych. Natomiast gatunki iglaste ze względu na różną budowę drewna wczesnego i późnego barwią się nierównomiernie. Barwienie jednostopniowe stosuje się przede wszystkim do drewna wykorzystywanego wewnątrz pomieszczeń oraz pokrywanego lakierami bezbarwnymi.
Barwienie drewna amoniakiem w stanie gazowym przeprowadza się w szczelnie zamkniętych kabinach, gdzie ustawione na dnie naczynie z 25% wodnym roztworem amoniaku podgrzewa się, powodując parowanie amoniaku. Metoda ta daje najlepsze efekty w przypadku barwienia drewna gatunków liściastych, zarówno surowego, jak i lakierowanego, gdyż gazowy amoniak przenika przez powłoki lakierowe nie powodując uszkodzeń ani zmian połysku.
Innym sposobem barwienia wykorzystującym występowanie w drewnie garbników jest stosowanie roztworów wodnych niektórych soli metali, mieszanin soli z odpowiednimi dodatkami, jak amoniak i barwniki syntetyczne. Wymienione związki lub ich mieszaniny nazywamy wytrawami, a uzyskane dzięki nim zabarwienia są mocniejsze i bardziej równomierne niż w przypadku stosowania samego amoniaku. Podobnie jak amoniak, sole metali trwale wiążą się z drewnem, w wyniku reakcji chemicznych zachodzących między nimi a garbnikami zawartymi w drewnie. Dlatego otrzymane barwy są odporne na działanie światła oraz wody i mogą być wykorzystywane do barwienia drewna wystawianego na działanie warunków atmosferycznych.
Uzyskujemy w ten sposób wybarwienia od koloru szarego, brązowego, zielonkawego do czarnego, w zależności od rodzaju soli metalu jakiego użyjemy, a ich odcień jest lekko przydymiony, dlatego tę metodę nazywamy również odymianiem. Najczęściej do sporządzania roztworów barwiących wykorzystuje się sole chromu (kolor brązowy), sole miedzi (kolor szarozielony) i sole żelaza (kolor granatowy i czarny). Powyższe wybarwienia uzyskujemy w przypadku barwienia drewna dębowego. Należy jednak pamiętać, że drewno pochodzące z różnych siedlisk zawiera różną ilość garbników, dlatego możemy otrzymać różne odcienie barw. Z tego powodu drewno użyte do produkcji danego wyrobu lub okleiny na ten sam mebel powinno pochodzić z jednego pnia. Barwienie dwustopniowe – metoda ta polega na wywołaniu, a następnie utrwaleniu barwy na drewnie. Proces ten składa się z dwóch etapów: w pierwszym nanosi się na drewno tzw. wytrawę wstępną, a po wysuszeniu drewna – wytrawę wtórną. Po wykonaniu pierwszej fazy drewno nie uzyskuje właściwego zabarwienia, ponieważ wytrawa wstępna albo wcale nie barwi drewna, albo daje zabarwienie słabe i nietrwałe. Dopiero druga faza prowadzi do uzyskania trwałego i właściwego zabarwienia drewna. Proces barwienia odbywa się wewnątrz włókien drzewnych w wyniku reakcji chemicznej zachodzącej między wytrawą wstępną a wtórną, przy współudziale tlenu lub środowiska alkalicznego. Proces barwienia dwustopniowego jest dość skomplikowany i długotrwały, a stosowany jest głównie do barwienia drewna gatunków iglastych ze względu na jego budowę (drewno wczesne i późne). W wyniku tej metody uzyskujemy wybarwienia bardzo odporne na działanie światła i wody.
Komentarze (1)