Tab. 1. Porównanie odporności korozyjnej powłok duplex różniących się materiałem warstwy zewnętrznej. [5]
Badania odporności korozyjnej dwóch rodzajów powłok duplex różniących się wyrobem lakierniczym warstwy zewnętrznej na działanie obojętnej mgły solnej (Neutral Salt Sprayed Test) przeprowadzone zostały zgodnie z normą PN-EN ISO 9227 [6]. Dotyczy ona badań odporności na korozję metali, powłok metalowych lub powłok niemetalowych na metalach. Do badania zastosowano komorę solną typu Corrotherm typu 610 firmy Erichsen o pojemności 400 dm3. Urządzenie wyposażone było w układ ogrzewania solanki, przyrządy pomiarowe do kontroli i regulacji temperatury zapewniające uzyskiwanie założonej temperatury badań wynoszącej 30±2°C. Warunki badawcze dobrano tak, aby szybkość kondensacji mgły w komorze wynosiła 1-2 cm3/h na powierzchni poziomej równej 80 cm2. Stężenie NaCl wynosiło 50±5 g/l, pH roztworu zachowywano w granicach 6,5-7,2. Przed umieszczeniem próbek w komorze solnej, na ich powierzchni wykonano nacięcia poprzez warstwy lakiernicze celem intensyfikacji procesu korozji. Na rys. 1 i 2 przedstawiono wygląd powierzchni blach zabezpieczonych przed korozją za pomocą dwóch różnych systemów duplex A i B po 360 oraz 500 godzinach trwania testu korozyjnego. Stwierdzono, że na próbkach, nawet w miejscach nacięcia, nie ma śladów korozji czerwonej, świadczącej o przebiciu powłoki duplex do podłoża stali. Nie zaobserwowano również śladów spęcherzenia powłoki. Widoczne są jedynie w miejscu uszkodzenia powłoki niewielkie, spełniające normę, ślady związków cynku (tzw. korozji białej). Dla porównania na rys. 3 przedstawiono wygląd powierzchni blachy zabezpieczonej samą powłoką cynkową, która została poddana oddziaływaniu mgły solnej w dużo krótszym czasie 72 godzin. W tym przypadku można zaobserwować wyraźne ślady białej korozji naciekowej, której powierzchnia przekracza w niektórych przypadkach 70% powierzchni próbki. Na podstawie badań struktury powłok duplex (rys. 4) stwierdzono, że składają się one z kilku widocznych warstw. Zaobserwować można zanurzeniową powłokę cynkową, nad którą znajduje się cienka warstwa konwersyjna oraz warstwa lakieru podkładowego. Ostatnią warstwą systemów duplex jest malarska powłoka zewnętrzna. Ponadto, na podstawie analizy struktury powłok można jednoznacznie stwierdzić, że na próbkach poddanych badaniu nie ma żadnych śladów korozji wżerowej.
Komentarze (0)