Okno drewniane ma bez wątpienia walory estetyczne dużo większe niż okno z PCV czy aluminium. Jednak ze względu na to, że jest umieszczone na zewnątrz, poddane jest działaniu szeregu niekorzystnych czynników środowiskowych, tak o charakterze biologicznym (owady, bakterie, grzyby i pleśnie) jak i fizykochemicznym (opady atmosferyczne, promieniowanie słoneczne, agresywne czynniki klimatyczne – „kwaśne deszcze” i gazy itp. oraz wilgotność i duże różnice temperatur). Lakierowanie okien ma więc za zadanie nadanie im jak najlepszych walorów estetycznych i jakościowych, oraz zapewnienie dużej trwałości i wytrzymałości mechanicznej i chemicznej.
Dodatkowo, (ponieważ drewno, nawet optymalnie wysuszone i obrobione, nawet po kilkukrotnym pomalowaniu ma tendencję do pochłaniania lub oddawania wilgoci – obrazowo mówiąc drewno „pracuje”, w niewielkim zakresie zmieniając swe wymiary) powłoka lakiernicza musi być na tyle elastyczna, aby nie dochodziło do jej spękania wskutek zmian wymiarów drewna. Dobór technologii lakierniczej zależy od pożądanej jakości wykończenia okien, rodzaju drewna i stosowanych produktów lakierniczych. Dodatkowo wpływają na to wymogi ochrony środowiska i ograniczenia szkodliwych emisji, oraz tendencja do redukcji czasów aplikacji i suszenia. Stąd też, już od kilku lat, mówiąc o nowoczesnych malarniach okiennych, ma się na myśli urządzenia i linie dostosowane do produktów wodorozcieńczalnych.
• mniej zanieczyszczeń – rozpuszczalnikiem jest woda
• lepsza jakość – lepsza elastyczność powłoki, duża odporność na promieniowanie UV, lepsze utrzymywanie połysku i odporność na żółknięcie farby
• mniejsze niebezpieczeństwo podczas aplikacji i suszenia (są niepalne w stanie płynnym)
• krótki czas suszenia w porównaniu z rozpuszczalnikowymi
• możliwość nanoszenia jednej warstwy nawierzchniowej na drugą bez potrzeby tzw. „międzyszlifu”.
Podczas malowania okien nanoszenie kolejnych powłok odbywa się przez zanurzanie, polewanie wielostrumieniowe (tzw. Flow coating) lub natrysk.
Metoda zanurzeniowa (stosowana dla impregnacji i/lub nanoszenia podkładu) jest obecnie coraz rzadziej stosowana, m.in., ponieważ powoduje potrzebę używania stosunkowo dużej ilości lakieru, zanurzanie okien powoduje zanieczyszczanie lakieru resztkami pyłu, wiórów itp. pozostałych po obróbce. Poza problemem z zanieczyszczeniami, produkt, ze względu na dużą otwartą powierzchnię wanien, poprzez kontakt z powietrzem dość szybko traci właściwe parametry; ponieważ zaś produkt w zbiorniku (wannie) jest nieruchomy, może nastąpić problem w postaci potrzeby jego mieszania. Metoda ta jest też metodą „brudną”, zanurzanie najczęściej odbywa się ręcznie, obciekający produkt spływa na posadzkę, ubranie robotnika itp. Generalnie stosuje się ją w niewielkich zakładach, przy częstych zmianach kolorów.
Komentarze (0)