Ocena przyczepności powłok do podłoża i przyczepności międzywarstwowej stanowi bardzo ważny element odbiorowy, często decydujący o przyjęciu powłok do eksploatacji i spełnieniu wymagań gwarancyjnych. Ocena ta oparta jest o ustalenia pomiędzy stronami, bazujące najczęściej na dokumentach normowych. Uważna analiza norm wskazuje często na ich niejednoznaczność lub nawet błędne założenia. Poniżej przedstawiono najbardziej istotne ustalenia odpowiednich norm, łącznie z komentarzami dotyczącymi problemów w prawidłowym wykonywaniu pomiarów.
Metodyka i sprzęt
Przyczepność powłok do podłoża oraz przyczepność międzywarstwową ocenia się według następujących norm:
PN-EN ISO 2409. Farby i Lakiery. Metoda siatki nacięć.
PN-EN ISO 24624. Farby i lakiery. Próba odrywania do oceny przyczepności.
ASTM:D 3359-87. Standard Test Methods for Measuring Adhesion by Tape Test.
Należy pamiętać, że powyższe normy nie są obligatoryjne, jeżeli nie zostało to ustalone w specyfikacji. Specyfikacja może również ustalać odstępstwa lub modyfikacje niektórych warunków normowych.
Metoda siatki nacięć wg PN-EN ISO 2409.
Wymagane narzędzia:
Miękki pędzel.
Przeźroczysta taśma samoprzylepna o szerokości 25 mm i sile przylepu 10 N.
Lupa o powiększeniu 2 lub 3 x.
Procedura:
Klasyfikacja wyników badań
Wykonuje się po 6 nacięć w dwóch prostopadłych kierunkach przy odległościach zależnych od grubości powłoki. Ocenę powinno się przeprowadzać w temp. 23oC przy wilgotności względnej 50%. Może być przeprowadzana w warunkach laboratoryjnych lub w terenie (gdzie dopuszcza się nie zdefiniowane warunki atmosferyczne).
Komentarze (0)