Wyniki badań i ich analiza
Stan wyjściowy próbek przygotowanych do przyspieszonych badań korozyjnych w obojętnej mgle solnej (NSS) przedstawia rys. 1, zaś wyniki badań grawimetrycznych przedstawiają rys. 2 i 3. Na ich podstawie należy stwierdzić, że już w pierwszych godzinach testu powierzchnie badanych powłok ochronnych uległy procesowi korozji. Jak można się było spodziewać najbardziej intensywnie (rys. 2), zwłaszcza w pierwszym okresie testu, przebiega proces korozji niezabezpieczonej powierzchni blachy. Z niewiele mniejszą intensywnością przebiega proces korozji blachy z powłoką malarską. Podobnie kształtują się zmiany masy blachy zabezpieczonej powłokami cynkowymi natryskiwanymi, zanurzeniowymi i szerardyzowanymi, z tym że w przypadku powłoki natryskowej obserwuje się do 480 h testu przyrost masy a następnie spadek jej wartości, zaś w przypadku dwóch pozostałych technik wytwarzania powłok cynkowych widoczny jest ciągły ubytek masy. Najmniejsze zmiany masy obserwowano w przypadku korozji powłoki kompleksowej. W wyniku obliczeń określono zależność szybkości korozji próbek od czasu trwania testu. Można stwierdzić, że w przypadku powłok cynkowych niezależnie od metody ich wytwarzania (rys. 3) szybkość korozji jest największa w początkowym okresie zetknięcia ze środowiskiem korozyjnym aż do wystąpienia pasywacji powierzchni. Właściwości protektorowania podłoża stalowego przez cynk nie pozwalają na korozję stali, niemniej jednak intensyfikują proces korozji cynku. Szybkość korozji blachy bez powłoki narasta wolniej, jednak już po ok. 100 h testu znacznie przewyższa szybkość korozji blach zabezpieczonych powłokami ochronnymi. Najmniejsza szybkość korozji obserwowana jest dla powłoki duplex, niezależnie od czasu trwania testu korozyjnego. Potwierdzeniem powyższych badań grawimetrycznych są wyniki obserwacji powierzchni próbek w trakcie testu korozyjnego w obojętnej mgle solnej (NSS) przedstawione na rys. 4. Blachy niezabezpieczone ulegają korozji elektrochemicznej z bardzo dużą intensywnością (rys. 4a). W przypadku blach pokrytych powłoką malarską już od 144 h testu obserwuje się przebicia do podłoża z wydzielaniem tlenków żelaza. Blachy zabezpieczone powłokami cynkowymi zanurzeniowo, natryskowo i dyfuzyjnie w stanie stałym pokrywają się warstwą uwodnionego tlenku cynku. Proces tworzenia się produktów korozji białej na powierzchni przebiega intensywnie przez cały czas trwania badań. Prawdopodobnie po 144 h następują pierwsze przebicia do podłoża blachy z powłoką szerardyzowaną. Obrazuje się to zmianą koloru produktów korozji. Wyraźnie proces korozji czerwonej widać po 240 h (rys. 4e). Na powierzchni próbki pojawiają się czerwone nacieki, co świadczy o dość sporych już rozmiarach przebicia do podłoża stalowego. Dużo większą odporność korozyjną wykazują powłoki cynkowe zanurzeniowe i natryskiwane płomieniowo. Nieznaczne ślady przebicia powłok występują po 240 h (rys. 4c i f). Blachy ocynkowane z powierzchnią dodatkowo zabezpieczoną powłoką malarską w pierwszych godzinach badań nie wykazują śladów korozji, dopiero w późniejszym okresie tworzą się naloty w okolicach krawędzi cięcia, które zwiększają obszar swojego występowania z upływem czasu. Od 480 h testu korozyjnego obserwuje się złuszczanie powłoki malarskiej postępujące od brzegu próbki (rys. 4d). Można także zauważyć, że wraz z przebiegiem badań powłoka malarska staje się mniej elastyczna i gorzej przyczepna do podłoża, jednak ta metoda zabezpieczania powierzchni stali przed korozją w warunkach testu w obojętnej mgle solnej jest najlepsza spośród badanych. Uzupełnieniem badań korozyjnych mogą być badania struktury powłok w trakcie trwania testu korozyjnego. Porównując strukturę badanych powłok ochronnych (rys. 5) można powiedzieć, że w wyniku oddziaływania środowiska korozyjnego w obojętnej mgle solnej ulegają one znacznej degradacji. We wszystkich przypadkach po 720 h testu korozyjnego można zaobserwować spękania i odwarstwienia powłoki ochronnej od podłoża. W skrajnych przypadkach, jak to ma miejsce dla powłoki malarskiej oraz powłoki szerardyzowanej, po 720 h testu korozyjnego lokalnie widoczna jest jedynie warstwa produktów korozji stali. Zanurzeniowa i natryskiwana powłoka cynkowa oraz powłoka duplex posiada bardziej zwartą strukturę, co ma wpływ na właściwości antykorozyjne.
Komentarze (0)