Rozporządzenie Ministra Gospodarki z września 2000 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać m.in. bazy i stacje paliw płynnych dopuściło zastosowanie wewnętrznych wykładzin z tworzyw sztucznych, w tym antykorozyjnych powłok malarskich w stalowych zbiornikach przeznaczonych do magazynowania ropy naftowej i produktów jej przerobu, pod warunkiem zapewnienia skutecznego odprowadzenia ładunków elektryczności statycznej.
Również Rozporządzenie Ministra Gospodarki z września 2001 roku w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego, jakim powinny odpowiadać zbiorniki do magazynowania materiałów ciekłych zapalnych, mówi o takim ich projektowaniu, aby zapobiec gromadzeniu się ładunków elektrostatycznych i/lub ich skutecznym odprowadzeniu. Praktycznie oznacza to, że malarskie powłoki antykorozyjne, m.in. w zbiornikach magazynowych i technologicznych oraz wewnątrz rurociągów transportowych ropy i ropopochodnych, jak również innych cieczy palnych, muszą zapewnić odprowadzenie ewentualnych ładunków elektryczności statycznej, która może gromadzić się na ich powierzchni. Skuteczność odprowadzenia ładunku elektrycznego zależy od “antyelektrostatyczności” materiału powłoki ochronnej, który określany jest zgodnie z Polską Normą PN-92/E-05200 jako materiał o oporze elektrycznym skrośnym ρv nieprzekraczającym wartości 108 Ω.m i/lub oporze właściwym powierzchniowym ρs nieprzekraczającym 1010 Ω, przy czym powłoki o oporze 104 Ω.m < ρv < 108 Ω.m i/lub 107 Ω < ρs < 1010 Ω uznawane są jako materiał częściowo przewodzący, co praktycznie oznacza odprowadzenie ładunku elektrycznego przez grubość powłoki do przewodzącego podłoża, natomiast powłoki o oporze ρv < 104 Ω.m i/lub ρs < 107 Ω uznawane są jako materiał przewodzący, co oznacza możliwość odprowadzenia ładunku elektrycznego po powłoce aż do miejsca jej uziemienia. Tym samym, powłoki “przewodzące” mogą być stosowane np. w zbiornikach wykonanych z materiałów nieprzewodzących, takich jak laminaty poliestrowo- czy epoksydowo-szklane lub beton. Metodyka badania oporności powłok zawarta jest w normie PN-92/E-05203. Grupa OLIVA jest producentem i dostawcą na rynek trzech wyrobów tworzących antykorozyjne powłoki ochronne o własnościach antyelektrostatycznych z przeznaczeniem do zbiorników na ropę ropopochodne. Są to dwuskładnikowe, grubo powłokowe farby epoksydowe o nazwach handlowych EPITAN 60 i EPITAN 66 oraz dwuskładnikowy, epoksydowy grunt do czasowej ochrony powierzchni stalowych EPINOX 60. Farba EPITAN 60 tworzy twarde, dobrze przyczepne do podłoża ochronne powłoki antykorozyjne odporne na działanie wody, roztworów soli i alkaliów, ropy naftowej, olejów opałowych, napędowych i silnikowych, benzyny etylizowanej i bezołowiowej, glikolu, gliceryny i ksylenu, i w grubościach roboczych oporność skrośna powłoki jest niższa niż 108 Ω, co pozwala na odprowadzenie do stalowego podłoża ewentualnych gromadzących się na powłoce ładunków elektryczności statycznej. Farba EPITAN 66, której rezystywność powierzchniowa ρs jest rzędu 106 Ω, tworzy powłoki przewodzące wg kryteriów zawartych we wspomnianej normie PN-92/E-05200 i może być nanoszona na podłoża z materiałów izolacyjnych (tworzywa warstwowe, beton) jako powłoka antyelektrostatyczna przy zapewnieniu jej właściwego uziemienia (odpowiedni styk z uziemionymi elementami konstrukcji lub specjalnie wykonane uziemienie, np. przez wlaminowanie w dowolnym miejscu powłoki przewodu ze splotu miedzianego).
Komentarze (0)