Przechodząc przez wycinki koła, ciepłe powietrze "wypłukuje" ze złoża adsorpcyjnego związki organiczne zabierając je ze sobą i pozostawiając czysty węgiel gotowy do przyjęcia następnej porcji związków organicznych w procesie adsorpcji. Po wyjściu ze strefy desorpcji, ciepłe powietrze desorpcyjne z zagęszczonymi związkami organicznymi skierowane zostaje do neutralizacji.
Absorber obrotowy
Dopalacz termiczny
Dopalacz kataliczny
Dopalacz regeneracyjny
Dopalacz regeneracyjny rewersyjny
Ochrona złoża adsorpcyjnego przed zapyleniem
Powietrze z procesów technologicznych zawsze zawiera pewną ilość cząstek stałych. Dotyczy to praktycznie wszystkich branż. Powietrze wyrzutowe z kabin malarskich zawiera cząsteczki farby, powietrze z suszarek zawiera produkty spalania paliw, powietrze z instalacji chemicznych zawiera aglomeraty stosowanych związków chemicznych. Ponadto do potrzeb procesu zużywa się zewnętrzne powietrze oczyszczane dla potrzeb tego procesu. Powietrze zewnętrzne zawiera znaczne ilości cząstek stałych. Dotyczy to terenów przemysłowych jak i obszarów czystych ekologicznie. W tym drugim przypadku znaczący udział w "zanieczyszczeniu" mają pyłki roślinne. Zawartość cząstek stałych w powietrzu ma charakter zmienny, uzależniony od pory roku i wynosi od 0,1 mg/m3 dla obszarów wiejskich do 0,7 mg/m3 dla obszarów przemysłowych i miejskich.
Neutralizacja związków organicznych przez utlenienie (spalanie)
Oczyszczanie ciepłych lub gorących gazów emitowanych z urządzeń technologicznych wymaga zastosowania innych technik, ponieważ metoda adsorpcji nie jest skuteczna. Spalanie jest jedna z najczęściej stosowaną metodą usuwania z gazów odlotowych niebezpiecznych substancji takich jak węglowodory, związki organiczne zawierające siarkę, chlor, fluor itp. Ograniczeniem jest wielkość strumienia powietrza. W praktyce spalanie zanieczyszczeń ogranicza się do strumieni nieprzekraczających 40.000 m3/h. Wskazaniem do zastosowania metody termicznego utleniania jest też wyższe stężenie zanieczyszczeń (> 1,5 g/m3/h).
Komentarze (0)