Metoda hydrodynamiczna z płaszczem powietrznym, w której współczynnik przenoszenia wynosi około 75-80%, pozwala na nanoszenie materiałów o lepkościach nawet przekraczających zakres pomiarowy kubkiem Forda. Z powyższych danych wynika, iż dla producenta stolarki budowlanej idealną metodą jest metoda 2Mix, jednak występuje jedno zasadnicze ograniczenie, a mianowicie cena takiego sprzętu. Dlatego też, oprócz rodzaju materiału lakierniczego ważnym czynnikiem jest również ilość materiału, który jest zużywany w jednostce czasu. Przyjmijmy hipotetyczny mały zakład produkujący wewnętrzne drzwi drewniane tylko dla konkretnych Klientów indywidualnych, używający bejc rozcieńczalnikowych i np. lakierów poliuretanowych, w ilości do około 100 litrów. W zakładzie takim rozsądne byłoby stosowanie metody HVLP (np. pistoletu z “górnym” kubkiem, najwyżej zestawu ze zbiornikiem ciśnieniowym) z uwagi na częste zmiany koloru, oszczędność materiału oraz stosunkowo niewielki koszt inwestycyjny. Jednocześnie zwrot niskich nakładów inwestycyjnych następuje szybko, co nie powoduje długiego okresu zamrożenia środków obrotowych. Inaczej rzecz ma się w przypadku zakładu produkującego drzwi zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne, ale w produkcji seryjnej (przy długich seriach w jednym kolorze), stosującego tiksotropowe materiały wodorozcieńczalne o bardzo wysokich lepkościach. W takim przypadku celowe jest zainwestowanie większych środków w sprzęt do natrysku hydrodynamicznego z osłoną płaszcza powietrznego. Zestaw taki pozwala w sposób ciągły zasilać pistolet (za pomocą pompy) oraz znacznie podwyższa oszczędność materiału powłokowego, a długie serie nie powodują znaczących strat rozpuszczalnika (wody) ani też czasu na czyszczenie sprzętu. Przy znacznym zużyciu materiałów powłokowych, oszczędności wynikające z mniejszego oversprayu (rozkurz) pozwalają na stosunkowo szybki zwrot zainwestowanych środków. Nadmienić warto, iż nie ma jednej idealnej metody aplikacji do każdego materiału powłokowego. W każdym przypadku aplikacja musi być dostosowana do wyżej wymienionych czynników. Dlatego też, planując inwestycję, warto zwrócić się do fachowców (najlepiej z kilku niezależnych firm), którzy winni pomóc nam dobrać sprzęt aplikacyjny, najlepszy do stosowanej przez nas technologii.
Porady powyższe przybliżą jedynie problemy związane z właściwym doborem sprzętu aplikacyjnego. Z uwagi na fakt, iż każda z przedstawionych wyżej metod aplikacji posiada swoje zalety i wady, warto poznać również szczegóły dotyczące (przynajmniej podstawowych) różnic między nimi. Jednak obszerność tematu nie pozwala w niniejszej publikacji na głębsze wejście w teorię tych metod. Wyrażamy nadzieję, iż zawarte wyżej porady pozwolą uniknąć podstawowych błędów i zaoszczędzą Państwa pieniądze.
mgr inż. Jacek Lurka
Komentarze (0)