- Poprawnie zaprojektowany i sprawnie działający system odzysku farby
- Właściwie i racjonalnie ułożony plan produkcji wydłużający malowane serie przy możliwym obniżeniu konieczności zmian kolorów
Wpływ receptury na własności użytkowe produktu
Farba proszkowa jako gotowy produkt jest obrazem kompromisu. Z jednej strony są oczekiwania odbiorcy spodziewającego się odpornych chemicznie i elastycznych powłok porównywalnych optycznie z tymi, jakie można uzyskać za pomocą farb ciekłych. Z drugiej strony mamy wymagania rynkowe oraz techniczne i technologiczne możliwości producenta. Jeśli kompromis uda się, to otrzymamy właściwie opracowaną recepturę zapewniającą:
- Dobre ładowanie się podczas napylania pozwalające na równomierne pokrycie detalu, nawet o rozwiniętych kształtach, a jednocześnie ograniczenie ilości farby w systemie odzyskowym (większa efektywność osiadania proszku)
- Dobrą rozlewność zapewniającą ograniczenie do minimum efektu skórki pomarańczowej- Dobre, równomierne pokrycie powierzchni przy standardowo zalecanej grubości powłoki
- Wysoki procent efektywnego wykorzystania farby przy minimalizacji strat w systemach odzyskowych.
Tak można przedstawić cel, do którego byłoby dobrze gdyby dążyli wszyscy producenci. W rezultacie na rynku byłyby tylko dobre jakościowo produkty. Rzeczywistość sprowadza nas jednak na ziemię i na co dzień mamy do czynienia z następującymi kłopotami z farbą proszkową, wywołanymi źle rozumianą oszczędnością:
- Zbyt duża zawartość wypełniacza w farbie powoduje zwykle jej niedostateczną rozlewność (jeden z powodów powstawania skórki pomarańczowej). Dodatkowo występującym efektem jest również pogorszenie się własności elektrycznych farby prowadzące do zmniejszenia skuteczności ładowania. Zwiększa się w związku z tym ilość farby powracającej do powtórnego wykorzystania (odzyskowej), co dodatkowo utrudnia utrzymanie stabilnych parametrów malowania.
- Niedostateczna pigmentacja powoduje złe krycie. Farba proszkowa staje się częściowo transparentna (prześwituje podłoże) i dla uzyskania właściwego efektu wizualnego niezbędne jest zwiększanie grubości napylanej warstwy. W przypadku konieczności stosowania drogich pigmentów organicznych (farby w odcieniach: żółtych, czerwonych, pomarańczowych czy fioletowych) problem właściwej jakości krycia jest szczególnie dobrze znany. Stąd, pomimo zakazu stosowania, traktowanych obecnie jako trucizny, pigmentów nieorganicznych (związki ołowiu, kadmu i chromu), nadal możemy znaleźć dostawców oferujących farby w „drogich” kolorach za „pół ceny”. W innych przypadkach, aby uzyskać satysfakcjonujący efekt krycia, zalecane jest stosowanie podkładu maskującego kolor podłoża.
