Zgodność z dyrektywą ATEX, dotyczącą urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem, od 1 lipca 2003 r. jest prawnym obowiązkiem we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej. Każdy, kto projektuje, produkuje bądź sprzedaje jakikolwiek sprzęt lub układy ochronne przeznaczone do stosowania w pomieszczeniach zagrożonych wybuchem, musi dostosować się do dyrektywy ATEX 94/9/EC i dyrektywy o oznaczeniach CE.
Dyrektywa ATEX powstała w 1995 roku i do 1 lipca 2003 pozostawała w okresie przejściowym. Do tego czasu producenci musieli osiągnąć pełną zgodność z ustawą. Od 1 lipca 2003 dyrektywa jest obowiązkowa, a wcześniej stosowana dyrektywa "Explosives Atmospheres Directive" nie ma już mocy prawnej.
Zakres dyrektywy ATEX jest znacznie szerszy niż zakres poprzedniej dyrektywy "Explosives Atmospheres Directive". Poza tym, że dotyczy potencjalnie wybuchowych stężeń gazu, oparów lub mgieł w powietrzu, bierze też pod uwagę potencjalnie wybuchowe stężenia pyłu. Oprócz elektrycznych źródeł zapłonu dyrektywa ATEX obejmuje też mechaniczne źródła zapłonu. Każdy sprzęt kontrolny używany do zapewnienia bezpieczeństwa działania wyposażenia w przestrzeniach zagrożonych również wchodzi w zakres dyrektywy.
Wymagania dyrektywy ATEX
Na pierwszy rzut oka daleko sięgające implikacje dyrektywy ATEX wydają się być bardzo wymagające. Tak jak wszystkie dyrektywy europejskie, dyrektywa ATEX ma swoje własne zasadnicze wymagania dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa (EHSR). Jednak jest to dyrektywa dużo bardziej elastyczna niż poprzednia. Z wieloma jej wymaganiami producenci mieli już okazję się spotkać - ci, którzy musieli spełniać wymagania dyrektywy "Explosives Atmospheres Directive", żeby wyprodukować rynkowy produkt. Dlatego dyrektywa ATEX daje producentom możliwość udowodnienia, że mają dobre produkty, ponieważ użytkownicy będą wiedzieli, że producenci przestrzegając dyrektywy muszą osiągnąć wyższy standard.
Komentarze (0)