Aktualności i przegląd rynku

Odrębną grupę maszyn stanowią maszyny szpachlujące, których zadaniem jest wyrównanie porowatej powierzchni elementu, poprzez nałożenie na nią szpachlówki i mechaniczne "wtłoczenie" jej w szczeliny szpachlowanej powierzchni. Materiał (szpachlówka) nanoszony jest na element tak samo, jak w typowej maszynie do malowania opisanej powyżej. Element z naniesioną szpachlówką jest traktowany dodatkowo przez sztywny walec stalowy o duże średnicy, którego zadaniem jest "wprasowanie" szpachlówki w pory wykańczanego elementu. Często dla uzyskania lepszego efektu wygładzenia powierzchni walec ten jest podgrzewany gorącą wodą. Ze względu na to, że maszyny szpachlujące poddawane są dużym obciążeniom (duży nacisk walca stalowego na powierzchnię elementu) ich konstrukcja musi być sztywniejsza niż maszyn do nanoszenia lakierów. Urządzenia te zatem są masywniejsze i cięższe.

Do nanoszenia walcami stosuje się w praktyce dwa typy materiałów lakierniczych: materiały wodorozcieńczalne (barwniki w przemyśle meblarskim oraz grunty i farby wodne w przemyśle płytowym) oraz materiały utwardzane promieniowaniem UV (szpachlówki, lakiery i emalie w przemyśle meblarskim i stolarki budowlanej). W ciągu technologicznym, za maszyną nanoszącą materiał lakierniczy (walce), niezbędne jest ustawienie odpowiedniego urządzenia do wysuszenia naniesionej warstwy (w przypadku materiałów wodorozcieńczalnych) lub ich utwardzania (w przypadku materiałów UV). Jeżeli suszymy materiały wodorozcieńczalne, urządzeniem tym jest tunel suszarniczy długości kilkudziesięciu metrów. Z mokrej warstwy naniesionej na element walcami, usuwana jest woda i śladowe ilości wodorozcieńczalników. Poza wysuszeniem, w materiale lakierniczym nie zachodzą żadne procesy fizykochemiczne.

Inaczej jest z materiałami utwardzanymi promieniowaniem ultrafioletowym. Materiały te nie wymagają suszenia fizycznego a ich utwardzenie następuje poprzez krótkotrwałą ekspozycję na promieniowanie ultrafioletowe. Są one z natury rzeczy pozbawione rozcieńczalników lub zawierają je w bardzo niewielkich ilościach (do 1%). W czasie utwardzania cała ich objętość przechodzi (wskutek reakcji chemicznej zainicjowanej dawką promieniowania ultrafioletowego) z cieczy w ciało stałe. Aby zatem otrzymać efekt utwardzenia warstwy, należy naświetlić ją odpowiednią dawką promieniowania UV.

Urządzenia do wytwarzania emisji ultrafioletowej nazywane są potocznie, choć nieściśle, "lampami UV". W rzeczywistości lampa UV (zbliżona konstrukcją do świetlówki, lecz pracująca w zakresie innej długości fali i przy dużo wyższych energiach) jest jedynie elementem urządzenia do utwardzania powłok. Lampa ta, umieszczona jest w światłoszczelnej, chłodzonej specjalnym wentylatorem obudowie. Lampę od góry otacza reflektor skupiający promienie UV na wąskim pasie utwardzanej powierzchni, co pozwala na dostarczenie odpowiedniej dawki energii do wykonania procesu usieciowania powłoki.