Oleje mineralne jako nośniki ciepła
Do tej grupy zalicza się wszystkie nośniki ciepła, które pozyskiwane są z oleju surowego za pomocą frakcjonowania i destylacji. Stosuje się je tylko w stanie ciekłym, do temperatury 300 st. C. W zależności od tego jakie grupy węglowodorów stanowią większość, wyróżnia się dwa rodzaje olei mineralnych:
- parafinowe nośniki ciepła z węglowodorami nasyconymi o budowie linearnej lub rozgałęzionej
- naftowe nośniki ciepła z nasyconymi węglowodorami cyklicznymi .
Pompa ze sprzęgłem magnetycznym z chłodnicą pierścieniową.
Syntetyczno-organiczne ciecze będące nośnikami ciepła
Syntetyczno-organiczne ciecze jako nośniki ciepła są przeważnie mieszaninami izomerów na bazie węglowodorów aromatycznych. Poprzez wybór produktów wyjściowych i określenie warunków w jakich zachodzi reakcja, na bazie procesów petrochemicznych otrzymuje się pożądane produkty końcowe. Dlatego też, po syntezie są one fizycznie destylowane lub oczyszczane, żeby usunąć wszelkie zbędne produkty i komponenty uboczne. Pojęcie „syntetyczne” jest właściwie mylące, ponieważ również te ciecze powstają z oleju surowego. Ich górne granice temperatury roboczej wynoszą 300 i 400 st. C.
Wyróżnia się zaledwie kilka nośników ciepła należących do tej grupy. Najbardziej znana jest mieszanina z difenylu (26,5 proc.) oraz tlenku difenylowego (73,5 proc.). Te substancje można stosować również w stanie parowym. Górna granica zakresu temperatury roboczej wynosi 400 st. C. Przy zastosowaniu w stanie ciekłym dla temperatury powyżej 255 st. C konieczne jest w instalacji ciśnieniowej wykorzystanie poduszki z azotu, która zapobiega wrzeniu. Poniżej tej temperatury możliwe jest zastosowanie bezciśnieniowe w stanie ciekłym.
Oleje silikonowe
Zajmują one specjalne miejsce. Cechuje je wyższa stabilność termiczna w porównaniu z syntetycznymi nośnikami ciepła, tak więc przy dłuższym okresie użytkowania zwracają się wyższe koszty inwestycji.
Właściwości organicznych olei termalnych
- Stabilność termiczna
Wszystkie organiczne oleje termalne ulegają w wysokiej temperaturze rozkładowi. Powstają wtedy produkty gazowe, najczęściej wodór czy metan, jak również produkty uboczne o niskiej lub wysokiej temperaturze wrzenia. Gazy, jak i część cieczy o niskiej temperaturze wrzenia zostają usunięte z systemu podczas eksploatacji za pomocą zbiornika buforowego. Rozłożone produkty o wysokiej temperaturze wrzenia tworzą jednak ciężkie, asfaltopodobne substancje, które osadzają się na ściankach rur jako stałe, nierozpuszczalne, koksopodobne resztki. Rozkład zależy od temperatury i zaczyna się już 50 st. C poniżej maksymalnej dopuszczalnej temperatury dla danego nośnika ciepła. W praktyce rozkład zaczyna się w następujących temperaturach:
