Czystość powierzchni i jej odpowiednie przygotowanie stanowi podstawę jej prawidłowej i skutecznej ochrony przeciwkorozyjnej, a także jest bardzo istotne dla osiągnięcia zakładanej żywotności systemu powłokowego.
Przygotowanie powierzchni do czyszczenia
Już samo przystąpienie do czyszczenia powierzchni wymaga odpowiednich przygotowań. Norma ISO 8501 opisuje trzy klasy przygotowania powierzchni metalu :
- P1 – przygotowanie wymagane w stosunku do powierzchni eksploatowanych w warunkach niskiej agresywności korozyjnej
- P2 – dotyczy eksploatacji w agresywnych warunkach korozyjnych
- P3 – dotyczy powierzchni konstrukcji eksploatowanych w bardzo agresywnej korozyjnie atmosferze
Przygotowanie powierzchni przed czyszczeniem obejmuje przede wszystkim:
- usunięcie odprysków spawalniczych
- zeszlifowanie lub zaszpachlowanie wżerów i wgnieceń
- usunięcie wad spoin.
Rodzaje zanieczyszczeń powierzchni
Do podstawowych zanieczyszczeń powierzchni należą:
- zendra
- rdza
- zanieczyszczenia jonowe
- zatłuszczenia
- pyły
- wilgoć
Zendra, inaczej zwana zgorzeliną jest produktem termicznej obróbki stali w procesie jej przetwarzania. Składa się z tlenków żelaza Fe2O3 ściśle przylegających do podłoża. Grubość warstwy zendry wynosi 5 do 65 µm, a średnio 15 µm.
Pozostawienie zendry stanowi niebezpieczeństwo dla trwałości powłoki malarskiej ze względu na:
– odrywanie się od stali płatów zendry i tym samym powłoki malarskiej
– wytworzenie się ogniwa korozyjnego zendra(katoda)– stal(anoda) w przypadku obecności elektrolitów i możliwości zaistnienia korozji wżerowej
Rdza jest produktem korozji stali – są to uwodnione tlenki żelaza tworzące warstwy o zmiennych grubościach i składach. Rdza może mieć różny kolor – od żółtego, poprzez odcienie żółto-czerwone, żółto-brązowe, brązowe aż do czarnego. Rdza zawiera zawsze zaadsorbowaną na swej powierzchni i wewnątrz agregatów wodę z rozpuszczonymi solami toteż pozostawienie jej na powierzchni sprzyja powstaniu korozji podpowłokowejZanieczyszczenia jonowe. Najczęściej są to sole – niewidoczne zanieczyszczenia powierzchni obniżające trwałość powłoki. Sole rozpuszczalne w wodzie, takie jak chlorki, siarczany, azotany działają destrukcyjnie na powłoki malarskie i stymulują korozję podpowłokową;
Najbardziej niekorzystny wpływ mają siarczany pochodzące z zanieczyszczeń atmosfery, a następnie chlorki osadzające się w atmosferze morskiej lub pozostające na powierzchniach zalanych wodą morską. Czyszczenie strumieniowo ścierne nie usuwa tych zanieczyszczeń. Źródłem tych soli na powierzchni metalu mogą być m.in. chłodziwa stosowane w czasie obróbki metalu, lub chociażby sól, którą w zimie posypuje się ulice. Pozostawienie tego typu zanieczyszczeń na powierzchni powoduje obniżenie pH oraz zwiększone chłonięcie wody, co w efekcie prowadzi do korozji galwanicznej na skutek tworzenia się ogniw stężeniowych.
Komentarze (0)