Aktualności i przegląd rynku

Można zamiast stacji demineralizacji zastosować urządzenie do odwróconej osmozy. Są to jednak urzšdzenia drogie. Mają bardzo zwartą konstrukcję i do tego dużą zdolność produkcyjną. Odpadem jest zagęszczony roztwór soli rozpuszczonych w wodzie. Sprawnoœć tego urzšdzenia to ok. 75%, tj. taka iloœć wody zostaje oczyszczona, cała sól znajduje się w pozostałych 25%. Zdolnoœć oczyszczania z soli pow. 90%. Jednak ze względu na swojš wysokš cenę, mało który zakład galwaniczny może sobie na nie pozwolić.

Fot.4. Schemat zastosowania płuczki odzyskowej wraz z podwójną płuczką kaskadowš. Strzałki rysowane grubą linią wskazują ruch detali, natomiast strzałki o cieńszej linii obrazują ruch cieczy

Kolejnym aspektem związanym z oszczędzaniem w galwanizerni jest problem ograniczenia zużycia wody podczas płukania międzyoperacyjnego. Chodzi tutaj o takie poprowadzenie wody w płuczkach, by krążyła ona w obiegu zamkniętym i miała jednocześnie odpowiednią czystość. Z ekonomicznego punktu widzenia, nie można sobie pozwolić, by detale zaraz po wyjęciu np. z kšpieli niklujšcej były płukane w wodzie bieżącej. Cała zawartość wyniesionej na powierzchni detalu kšpieli zostanie spłukana do instalacji ściekowej. W tym celu praktycznie po każdej wannie roboczej powinna być płuczka odzyskowa. Z płuczki tej należy zawracać popłuczyny do wanny roboczej. Odzyskujemy w ten sposób znacznš częœć wynoszonych soli galwanicznych. Dane literaturowe podają, że np. w przypadku kąpieli kwaśnej mamy wynoszenie rzędu 70 ml/m2 obrabianej powierzchni. Pierwsza płuczka potrafi zebrać 70-90% wynoszonej kšpieli (zależy to stężenia popłuczyn w płuczce), mówimy tutaj o przeciętnych warunkach, w których część popłuczyn jest zawracana do wanny roboczej, a ubytek uzupełniamy świeżą wodą. (Zastosowanie płuczki odzyskowej dodatkowo przedłuża nam czas eksploatacji złoża w stacji demineralizacji służścej do oczyszczania popłuczyn, o czym dalej). Dopiero następnym krokiem powinno być płukanie mające na celu całkowitego oczyszczenia powierzchni. Możemy tutaj zastosować płukanie w bieżącej wodzie lub zastosować kaskadę. Idea kaskady polega na tym, by w wannie w której zostały zastosowane odpowiednie przegrody powodujšce przepływ cieczy z komory do komory, przy jak najmniejszym przepływie wody, uzyskać jak największy stopień oczyszczenia powierzchni. Ogólny schemat takiej kaskady pokazany jest na rys 5.

Detale są płukane w kierunku przeciwnym do ruchu cieczy. W tak zorganizowanej kaskadzie otrzymujemy największe stężenie wynoszonej kšpieli galwanicznej w komorze, w której detal jest płukany pierwszy raz. Kolejne płukania sš robione w coraz czystszej wodzie. Popłuczyny z komory o największym stężeniu sš kierowane do stacji demineralizacji. Jest to podobne urządzenie do opisanego wcześniej - różni się tylko rodzajem żywic zastosowanych w kolumnach. Ze stacji demineralizacji, po oczyszczeniu woda z powrotem jest podawana do pierwszej komory w płuczce. Dzięki temu, w końcowym etapie detale sš płukane zawsze w czystej wodzie. Praktyka pokazuje, że więcej niż potrójnej kaskady nie opłaca się stosować, ze względu na koszty wykonania, jak i na ilość zajmowanego miejsca. Rys. 6 pokazuje, jakie jest zużycie wody w przypadku różnych układów płuczek. Założono oczywiście ten sam stopień oczyszczenia (wypłukania) powierzchni detali oraz tą samą ilość detali. Najmniej ekonomiczne jest płukanie pod bieżšcš wodš w płuczce przepływowej. Natomiast zastosowanie wymieniacza jonowego radykalnie obniża zużycie wody. Nawet jeżeli nie zdecydujemy się na zastosowanie zamkniętego obiegu wody z wymieniaczem jonowym, to już tylko odpowiedni układ płuczek znacznie zmniejszy nam globalne zapotrzebowanie na wodę do płukania.

Polska nie jest krajem bogatym w naturalne zasoby wody. Należy przypuszczać, że z zaopatrzeniem w wodę nigdy nie będzie lepiej, lecz gorzej. Oznacza to, że woda będzie coraz droższa. W zwišzku z tym, kto szybciej uwzględni ten fakt w swoich kalkulacjach, ten ma większe szanse na utrzymanie swojej pozycji na rynku usług galwanicznych.

Waldemar Tomankiewicz