Malowanie przedmiotów gorzej przewodzących
Nawiązaniem do wilgotności powietrza jest problem, przed jakim stajemy chcąc przemalować przedmiot uprzednio pokryty farbą proszkową lub np. szklaną butelkę. Nakładając powłokę na przedmiot gorzej odbierający ładunki elektrostatyczne musimy wykorzystać zjawisko odprowadzania ładunków elektrostatycznych po powierzchni materiału. Dlatego też pokrywanie takich przedmiotów przy niskiej wilgotności powietrza staje się bardzo uciążliwe. Rozwiązaniem jest nawilżanie powietrza w pomieszczeniu malarni lub zainstalowanie urządzeń klimatyzacyjnych pozwalających na pełną kontrolę wilgotności i temperatury.
Rozkład granulometryczny
Pamiętając, że w aplikatorze Tribo główna część ładunku jest dostarczana poprzez tarcie o wewnętrzne ściany korpusu zwrócimy uwagę na wpływ wielkości cząstek farby na efektywność procesu ładowania. Więcej tarcia znaczy większy potencjał uzyskanego ładunku. Przekładając powyższe na wpływ granulacji napylanej farby proszkowej na proces malowania Tribo można przyjąć, że:
Podczas produkcji farb proszkowych frakcje o najmniejszej i największej granulacji powinny być odsiewane. W przypadku gdy tak nie jest, głównie ze względu na obniżenie kosztów produkcji, dostajemy do malowania farbę proszkową, która w wyniku napylania ulega wzmożonej segregacji. Szczególnie cząstki najmniejsze są zawracane wraz z odzyskiem do powtórnego napylania. Po pewnym czasie średnia wielkość cząstek napylanej farby maleje na tyle, że odbija się to na efektywności napylania. W rezultacie, dla naprawy sytuacji konieczne jest czyszczenie systemu zasilania farbą i utylizacja farby odzyskowej, która nie nadaje się już do użycia.
Uziemienie
Jakość uziemienia pokrywanych detali przekłada się bezpośrednio na efektywność malowania wykorzystującego zjawiska elektrostatyki. Niedostateczne uziemienie uniemożliwia odbiór ładunków od napylonych cząstek farby proszkowej powodując w rezultacie nakładanie warstw o zbyt małej grubości. W procesie malowania Tribo szczególnie jest istotne właściwe uziemienie aplikatorów. To tam dochodzi do separacji ładunków, której skutkiem jest ładowanie cząstek farby. Dla zapewnienia efektywności procesu konieczne jest swobodne odprowadzenie ładunków odebranych przez korpus aplikatora. Niedostateczne uziemienie prócz obniżenia efektywności napylania będzie przede wszystkim wywoływało zagrożenie pożarem, bądĽ wybuchem. Aplikator staje się w takiej sytuacji kondensatorem ładunków i po przekroczeniu pewnego progu potencjału będzie się rozładowywał do najbliższego uziemienia.
