Wady ręcznego oczyszczania to przede wszystkim niedokładność oraz długotrwałość procesu. Wady technik strumieniowo-ściernych to naruszanie materiału rodzimego oczyszczanego elementu, powstawanie znacznych ilości odpadu w postaci zużytego ścierniwa lub wody oraz zagrożenie zdrowia operatora pyłem krzemionkowym. Wydawałoby się, że zanieczyszczenia powierzchni zostaną w procesach oczyszczania mechanicznego bądź chemicznego w pełni usunięte, ale tak nie jest. Jeżeli procesy nie zostaną przeprowadzone starannie i gruntownie, operacje mogą zakończyć się rozprowadzeniem zanieczyszczeń na większej powierzchni. Niekiedy zanieczyszczenia, chociaż niewidoczne, nadal obecne są na powierzchni w postaci cienkiej warstewki, która wpływa niekorzystnie na przyczepność kolejnej powłoki. Często zapominamy również, że stosując wyżej opisane metody przygotowania powierzchni wywołujemy niekorzystne zmiany w środowisku naturalnym. Zmiany te spowodowane są niewłaściwą neutralizacją i utylizacją środków chemicznych i ścierniwa, emisją pyłów czy skażeniem układu wodnego. W rezultacie jednym z negatywnych skutków działalności związanej z przygotowaniem powierzchni jest zanieczyszczenie środowiska.
Obecnie dąży się do zintegrowanego podejścia do ochrony środowiska, które kładzie nacisk na eliminację zanieczyszczeń, a jeśli to niemożliwe wówczas ich redukcję poprzez przyznanie priorytetu zapobieganiu powstawaniu zanieczyszczeń „u źródła”. Do realizacji tego celu służy zastosowanie technik, które pozwolą na osiągnięcie efektywnego, wysokiego poziomu ochrony środowiska przy jednoczesnym uwzględnieniu kryterium ekonomicznego. Zgodnie z tą filozofią przedsiębiorstwa powinny dążyć do stosowania technologii bezodpadowych i małoodpadowych, efektywniej gospodarować energią oraz wykorzystywać zdobycze postępu naukowo-technicznego. Odpowiedzią na powyższe dążenie do zastosowania technologii przyjaznej środowisku w metodach oczyszczania powierzchni podłoża metalowego jest proces pirolizy, czyli termicznego rozkładu usuwanej powłoki. Proces ten realizowany jest w oparciu o systemy podgrzewania pośredniego bez dostępu powietrza. Proces oczyszczania powierzchni następuje w specjalnym piecu pirolitycznym. W komorze oczyszczania elementy metalowe ogrzewane są do temperatury 400 - 4700C, dzięki czemu przeznaczony do spalenia materiał rozkłada się na gazy spalinowe i popioły (termiczny rozkład związków organicznych). Powstałe gazy spalinowe są odprowadzane do komory dopalania, gdzie w temperaturze 850 - 9300C następuje proces całkowitego ich spalania. Spaliny uchodzące poprzez komin do atmosfery zawierają przede wszystkim parę wodną i dwutlenek węgla, który jest bezzapachowy i nieszkodliwy dla zdrowia i otoczenia. Jedynie około 25 proc. przeznaczonego do spalenia materiału wyjściowego pozostaje jako popiół wymagający utylizacji (są to przede wszystkim barwniki nieorganiczne).
Komentarze (0)