Tabela procesów prowadzonych w instalacjach określa standardy emisyjne zależnie od wielkości zużycia LZO w roku (lub w ciągu 12 kolejnych miesięcy – np. od kwietnia 2008 do kwietnia 2009). W dalszych obliczeniach będę posługiwał się przykładem opartym na procesie zaliczanych do punktu 10 – „inny rodzaj powlekania metali…” – jest to bowiem proces najszerzej stosowany i większość procesów będzie tam się zaliczała. Dolną granicą jest ilość 5 ton LZO w roku – oznacza ona, że ten kto kupuje i zużywa poniżej 5 ton LZO, nie musi dotrzymywać żadnego standardu emisji. Tu wyraźnie widać korzyść wynikającą z podziału procesów dla firm, które kupują np. 6 lub 7 ton LZO w roku – jeśli mamy do czynienia z dwoma różnymi procesami to może okazać się, że nie musimy dotrzymywać ŻADNEGO standardu. Słowo ”żadnego” jest tu jednak lekkim nadużyciem – każdego producenta obowiązują bowiem inne akty prawne odnoszące się do emisji rozpuszczalników czy zanieczyszczeń innego typu – mowa tu np. o „Ustawie o Ochronie Środowiska” – to, że nie musimy dotrzymywać standardów emisyjnych wyznaczonych w przedmiotowym rozporządzeniu nie oznacza, że możemy robić co chcemy – istnieje przecież pozwolenie zintegrowane itp. Dla firm zużywających powyżej 5 ton LZO w roku ustawodawca przewidział konieczność zachowania dwóch standardów emisyjnych – standardu S1 – oznaczającego stężenie LZO w gazach odlotowych z instalacji w przeliczeniu na węgiel organiczny oraz standardu S2 – oznaczającego tę część LZO, która nie jest emitowana przez kominy, emitory itd., czyli tę część LZO, która ucieka z linii malarskich do atmosfery oknami, systemem wentylacji itp. Dodatkowo wydzielono dwie grupy – zużywający od 5 do 15 ton LZO i grupę użytkowników powyżej 15 ton LZO. Dla nich zastosowano różne wartości standardów S1 i S2. No tak, ale jeśli wiemy, jakie procesy technologiczne stosujemy w instalacji (np. proces powlekania stali – tabela 1 punkt 10), to teraz musimy dowiedzieć się ile LZO w roku kupujemy, aby sprawdzić czy musimy dotrzymywać standardu emisyjnego i ewentualnie jak jest on wysoki.
Aby to obliczyć posłużymy się wzorem. Zużycie LZO = Zakupione LZO – odzyskane i zmagazynowane LZO Obliczamy sumę zakupionych LZO na podstawie danych uzyskanych przez producenta. Przykład: Zakład produkujący haki holownicze i lakierujący je kupił w ciągu roku 16 ton lakieru o zawartości części stałych 55 proc. w 1 kg oraz 3 tony utwardzacza o zawartości części stałych 60 proc. oraz 4 tony rozpuszczalnika myjącego. Dodatkowo zakład wydestylował 1200 kg rozpuszczalnika do ponownego użycia do mycia.Strona 2 z 3
