Czynniki wpływające na sposoby i skutki przygotowywania powierzchni ocynkowanej zanurzeniowo stali przed nakładaniem powłok lakierowych
Malowanie powłok lakierowych na powierzchnie ocynkowane staje się coraz bardziej popularne w krajach zachodnich i dynamicznie rozwija się też w Polsce. Rośnie liczba instalacji do malowania oraz zakresu zastosowań i systemów przygotowywania powierzchni a także zestawów lakierniczych. Najczęstszymi wyrobami cynkowanymi zanurzeniowo (ogniowo) są konstrukcje cynkowane metodą jednostkową oraz blachy, druty, rury cynkowane metodą ciągłą prawie w 80 proc. wyrobów ocynkowanych.
Przygotowanie powierzchni cynku uzależnione jest od sposobu jego wytwarzania, wielkości wyrobu, kształtu detali i przewidywanych warunków eksploatacji. Drugim czynnikiem decydującym jest stopień utlenienia powierzchni cynku, który zależy od czasu narażenia go na oddziaływanie środowiska korozyjnego po cynkowaniu, temperatury, wilgotności i czasu zwilżania jego powierzchni oraz agresywności środowiska, zwłaszcza stężenia dwutlenku siarki SO2, chlorowodoru HCl, zawiesiny solanki w powietrzu, wody morskiej i słodkiej.
- Elektrolityczne - jednolite pokrywanie stali jonami cynku pod wpływem przepływu prądu elektrycznego. Galwaniczne powłoki cynku są zwarte i bardzo gładkie. Nie są one stosowane tam, gdzie są wyższe wymaganie odporności na korozję. Konieczne jest wtedy grube chromianowanie cynku lub pokrewne operacje, gdyż nie posiada on twardej fazy żelazo-cynku, jaka powstaje podczas zanurzeniowego (ogniowego) cynkowania. Nie jest pokrywana powierzchnia lakierami (1).
- Mechaniczne okrywanie metalem (platerowanie) - polega na mechanicznym okrywaniu stali cynkiem, gdzie drobne części uprzednio pokryte cienką warstwą miedzi, jest pokrywany proszkiem cynku zmieszanym ze szklanymi kulkami i specjalnymi dodatkami zmniejszającymi ilość cynku na powierzchni stali. Mechaniczne okrywanie metalem jest stosowane w celu utworzenia powłoki z dużą ilością stopu żelazo-cynku, przypominające zanurzeniową metalizację, na przykład na śrubach, gdzie cynk zanurzeniowy jest zbyt miękki. Takie powłoki mają grubość od 15 do 20 μm. Taka powierzchnia nie jest pokrywana lakierami (1).
- Szerardyzacja stali – zwana też cynkowaniem termodyfuzyjnym, to cynkowanie stali, które następuje na skutek nagrzewania przedmiotu stalowego, okrywany proszkiem cynku w ~420 st. C, przy którym temperaturowe wygrzewanie łączy cynk ze stalą przeważnie do grubości 75 – 120 μm a nawet ponad 300 μm, może być też uzupełniany przez dodawanie proszku innego metalu albo substancji nieorganicznych. Proszek szerardyzujący prawie całkowicie znajduje się w bardzo twardej fazie żelazo-cynku. Długie czasy trwania procesu wytwarzania powodują jednak duży koszt procesu i dlatego bardzo rzadko jest używana. Też nie jest powlekana farbami (1).
Komentarze (0)