Właściwości powłoki cynku zanurzeniowego
Powierzchnia cynku naniesiona na stal metodą zanurzeniową posiada:
- własności amfoteryczne, a więc reaguje z kwasami i zasadami,
- produkty reakcji źle wypłukanych kwasów z procesu trawienia są łatwo rozpuszczalne i porowate, co sprzyja wchłanianiu wilgoci i elektrolitów (7),
- szczególnie niebezpieczne są jony Cl-1 i SO4-2 uważane za promotory korozji Zn (znajdują się one w kąpielach trawiących i w wilgotnym powietrzu środowiska nadmorskiego i przemysłowego) (8).
- cynk tworzy w granicach pH = 6 do 12 warstwę pasywną słabo przyczepnej warstwy tlenkowej, zwanej „białą rdzą”, niesprzyjającą przyczepności farb,
- cynk posiada dużo mniejszą energię powierzchniową niż stal, co nie sprzyja zwilżalniu podłoża cynku przez powłoki lakierowe (8).
Przyczepność wyrobów lakierowych do zwartych i gładkich powierzchni cynku nałożonego w procesie zanurzeniowym jest mała ze względu na słabą zwilżalność powierzchni cynku przez wyroby lakierowe (8). Na powierzchni cynku mogą znajdywać się często zanieczyszczenia w postaci obcych wtrąceń związanych z technologią wykonywania cynkowania zanurzeniowego w postaci tłustej warstewki chłodziwa, topników i innych oraz rosy, które obniżają przyczepność wyrobów lakierowych. Powierzchnia ocynkowana nie powinna posiadać miejsc pozbawionych cynku albo zbyt grubych jego warstw, porów, popiołów cynku oraz kropel cynku widocznych na powierzchni (2).
J.F. Malone (9) wyróżnia następujące etapy korozji cynku:
1. do 48 h – prawie czysty cynk, powstają już tlenki cynku,2. od 48 h do 2 lat – powstają tlenki, wodorotlenki i inne związki,
3. od 8 miesięcy do 2 lat – tworzą się węglany cynku.
Produkty korozji powstałe w drugim etapie muszą być bezwzględnie usunięte! Malowanie świeżej nieskorodowanej powierzchni cynku zanurzeniowego (ogniowego) nie wymaga czyszczenia powierzchni przy stosowaniu specjalnie dobranych farb (10). T. J. Longill (11) uważa natomiast, że powłoka lakierowa nakładana na powierzchnię cynku zanurzeniowego (ogniowego) przed 48 godzinami wymaga zwiększenia chropowatości powłoki cynku. Po pierwszym roku należy usuwać brudy smary, oleje i wilgoć. Najbardziej wymagającym jest według niego okres od 2 dni do 1 roku i wymaga odtłuszczania, mycia i chropowacenia podłoża cynkowego. F. Porter (12) zaleca do zmywania powierzchni cynku roztwór o proporcjach: 19 ml - amoniaku, 6 g - NH4Cl, 6 g - (HN4)2CO3 lub 1 litr 10% amoniaku na 10 litrów wody z dodatkiem niewielkiej ilości płynu do mycia naczyń, na przykład Ludwika, łatwo ulegającego biodegradacji i następne spłukanie powierzchni wodą pitną, najlepiej ciepłą.
Komentarze (0)