Rys. 2. Dziurki tworzące się w wyniku wydzielania się uwięzionego w powłoce rozpuszczalnika
Farby schnące chemicznie
Farby epoksydowe
Zapewnienie korzystnych warunków atmosferycznych, koniecznych do utwardzenia powłoki epoksydowej, umożliwia utworzenie powłoki o dobrej odporności chemicznej, dobrych właściwościach mechanicznych oraz o dobrej przyczepności do podłoża, ponieważ w czasie sieciowania powstają grupy funkcyjne (-OH), odpowiedzialne za dobrą adhezję. Farby epoksydowe utwardzane aminami i poliamidami nie sieciują w wystarczającym stopniu w warunkach niskich temperatur (poniżej 10°C). W warunkach dużej wilgotności powietrza aminy absorbują wodę, co powoduje osłabienie przyczepności do podłoża i międzywarstwowej, a tym samym pogorszenie się właściwości ochronnych powłok. Badania wykazały, że zmniejszenie przyczepności nie następuje w temperaturze 24°C nawet przy wilgotności względnej powietrza 95%, natomiast już w temperaturze 21°C przyczepność pogarsza się przy wilgotności 80% a w temperaturze 13°C osłabienie przyczepności następuje już przy wilgotności 40% W wilgotnym środowisku aminy alifatyczne reagują łatwo z obecnym w atmosferze dwutlenkiem węgla, tworząc sole (karbaminiany), co zmniejsza w znaczący sposób przyczepność następnych powłok a także powoduje żółknięcie i utratę połysku (rys. 3). Zjawisko to znane jest jako „wykwit amin”. W przypadku utworzenia się na powierzchni powłoki karbaminianów należy przed nałożeniem następnych warstw farby dokładnie zmyć powłokę, np. polecaną mieszaniną eteru etylowego glikolu etylenowego z wodą w proporcji 1:1. „Wykwitaniu amin” można przeciwdziałać zachowując odpowiedni czas między zmieszaniem składników a nałożeniem powłoki, tzw „czas indukcji”, a nawet przedłużając go w warunkach niskiej temperatury i dużej wilgotności powietrza. Malowanie konstrukcji w niekorzystnych warunkach atmosferycznych wymaga doboru odpowiedniego utwardzacza. Do tego celu nadają się modyfikowane aminy, takie jak zasady Mannicha czy fenalkaminy pochodzące z łupin nerkowca oraz modyfikowane aminy cykloalifatyczne. W tablicy 1, ilustrującej właściwości farb z wybranymi utwardzaczami, podano również tolerancję na niekorzystne warunki malowania. Zastosowanie odpowiedniego utwardzacza do farb epoksydowych pozwoli na uzyskanie pożądanych właściwości powłok oraz na uniknięcie wad powłok, związanych z aplikacją farb w niekorzystnych warunkach. Stosowanie farb epoksydowych przeznaczonych do aplikacji w niskich temperaturach nie zwalnia użytkownika z kontroli wilgotności powietrza i temperatury punktu rosy w czasie malowania. Z niskimi temperaturami w czasie malowania wiąże się dodawanie nadmiaru rozcieńczalnika, w celu regulacji lepkości wyrobu, szczególnie jeśli farby magazynowane są również w warunkach niskich temperatur. Nadmiar rozcieńczalnika powoduje jego uwięzienie w powłokach, co prowadzi do powstania pęcherzy osmotycznych, zwłaszcza w warunkach wilgotnych i zanurzeniu w wodzie, delaminacji i pogorszenia się właściwości ochronnych. Ponadto w miarę wzrostu temperatury wydzielające się z powłoki rozcieńczalniki powodują pęcherzenie powłoki, a w następstwie powstawanie dziurek. Regulację lepkości farb magazynowanych w warunkach niskiej temperatury należy wykonać poprzez ogrzewanie farby a nie dodawanie nadmiaru rozcieńczalnika. Szczególnie w przypadku farb bezrozpuszczalnikowych dodatek rozcieńczalnika jest niedopuszczalny, ponieważ prowadzi do znaczącego pogorszenia się właściwości ochronnych powłoki.
Komentarze (0)