Rys. 3. Wykwity amin na skutek reakcji utwardzacza aminowego z dwutlenkiem węgla w wilgotnej atmosferze
Farby poliuretanowe
Farby poliuretanowe, zarówno z utwardzaczami alifatycznymi jak i aromatycznymi, tolerują dość dobrze niską temperaturę w czasie aplikacji. Niskie temperatury wydłużają jednak czas sieciowania powłoki poliuretanowej, w związku z czym powłoka aż do całkowitego utwardzenia jest podatna na uszkodzenia mechaniczne i na zabrudzenia. Ogólnie można stwierdzić, że każde obniżenie temperatury o 10°C przedłuża czas utwardzania dwukrotnie, np. powłoki utwardzające się w ciągu 8 godzin w temperaturze 25°C wymagają do utwardzenia 16 godzin w temperaturze ok. 15°C.
Duża wilgotność powietrza przy nakładaniu farb poliuretanowych stwarza niebezpieczeństwo powstawania wad powłoki i pogorszenia jej właściwości ochronnych. Zawarta w powietrzu woda zakłóca reakcje sieciowania dwuskładnikowych farb poliuretanowych, na skutek reakcji z utwardzaczem izocyjanianowym, z wydzieleniem dwutlenku węgla. Prowadzi to do utworzenia powłoki bardziej elastycznej, ale o mniejszej odporności chemicznej i mniejszym połysku. Wydzielający się dwutlenek węgla może powodować pęcherzenie powłoki, szczególnie w przypadku farb grubopowłokowych o 100% zawartości części stałych. Tworzenie się CO2 w wyniku reakcji utwardzacza z wodą ilustruje rys. 4.
Wszystkie uwagi dotyczące nadmiernego rozcieńczania farb epoksydowych odnoszą się również do farb poliuretanowych.Farby wodorozcieńczalne
Farby wodne wymagają do utwardzenia temperatury wyższej niż minimalna temperatura tworzenia filmu (MTTF), inaczej nie utworzy się zwarta, szczelna powłoka o dobrych właściwościach ochronnych. Ponadto czas utwardzania powłoki jest ściśle związany z odparowaniem wody. W warunkach dużej wilgotności powietrza zemulgowane cząstki spoiwa mogą sieciować pojedynczo bez utraty wody, co uniemożliwia utworzenie się spójnej, ciągłej powłoki o zadowalających właściwościach ochronnych. Uwięzienie wody w powłoce obrazuje rys. 5. Duża wilgotność powietrza i dodatkowo niska temperatura przedłużają znacznie czas wysychania powłok farb wodorozcieńczalnych, co jest związane z małą szybkością parowania wody w tych warunkach.
Nadmierny dodatek wody do regulacji lepkości farb wodorozcieńczalnych jest jeszcze bardziej niebezpieczny niż dodatek rozcieńczalnika organicznego do farb rozpuszczalnikowych. Wynikiem zbyt dużego dodatku wody jest zła zwilżalność podłoża, a tym samym zła przyczepność. Miarą zwilżalności jest napięcie powierzchniowe, im jest ono mniejsze tym lepsza jest zwilżalność. Woda wykazuje największe napięcie powierzchniowe ze wszystkich powszechnie używanych w farbach rozpuszczalników i rozcieńczalników, w związku z czym jej nadmierny dodatek powoduje wzrost napięcia powierzchniowego i pogorszenie się zdolności zwilżania podłoża przez farbę. Ponadto zbyt duży dodatek wody może spowodować wzrost minimalnej temperatury tworzenia filmu, co prowadzi do utworzenia się niespójnej powłoki o złych właściwościach chemicznych i fizycznych. Nadmierny dodatek wody może również zmienić pH dyspersji, co powoduje destabilizację farby oraz prowadzić do niekontrolowanego obniżenia jej lepkości.
Komentarze (0)