Aktualności i przegląd rynku

Urządzenia do nakładania wyrobów lakierowych w produkcji mebli

Nakładanie, zwane też nanoszeniem, materiałów lakierowych jest istotnym etapem procesu technologicznego w przemyśle meblarskim i mają tu zastosowanie odpowiednie urządzenia produkcyjne. Należy zwrócić uwagę na to, że urządzenia te mają w procesie wykończania powierzchni szerokie zadanie, gdyż służą nie tylko do nakładania lakierów czy emalii ale również materiałów podkładowych, jak np. gruntoszpachlówki.

We współczesnym przemyśle meblarskim są stosowane praktycznie trzy główne metody nakładania powłok lakierowych, a więc również trzy grupy urządzeń [4]:

- Urządzenia natryskowe (tzw. pistolety i urządzenie pomocnicze)

- Polewarki kurtynowe

- Walce lakiernicze

Jest znana, kiedyś dość popularna jeszcze jedna metoda i związane z nią urządzenia, a mianowicie nakładanie powłok przez zanurzanie [1, 8], ale jest to stosowane obecnie bardzo sporadycznie.Stopień powszechności występowania wymienionych rodzajów urządzeń w przemyśle meblarskim w Polsce w ostatnich kilkudziesięciu latach był różny, można tu nawet mówić o pewnej „modzie” w tym zakresie. Na aktualną hierarchię powszechności występowania tych metod miały wpływ takie czynniki, jak: rodzaj wyrobu lakierowego, sposób utwardzania powłoki, wymiary i kształt lakierowanych elementów, wielkość strat lakieru. Każda z metod ma swoje wady i zalety, które zestawiono w tabeli porównawczej.

W zakresie wyrobów lakierowych i technologii wykończania powierzchni drewna i tworzyw drzewnych obecnie duże znaczenie, obok uwarunkowań technologicznych, ma ochrona środowiska (lakierowe materiały „ekologiczne”), jest również istotne ewentualne zagrożenie pożarowe (wybuchowe). Dlatego współcześnie są szeroko stosowane lakiery utwardzane promieniami ultrafioletowymi (zwanymi w skrócie lakierami UV) oraz wodorozcieńczalne, czyli akrylowe [8]. Cechy tych materiałów, a zwłaszcza ich sposób oraz czas utwardzania mają decydujący wpływ na wybór metody i związanego z nią urządzenia nakładającego. Współczesne tendencje w powszechności stosowania metod nakładania można uszeregować następująco: walce – natrysk – polewanie. Jest to kolejność diametralnie różna od spotykanej w Polsce w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, gdzie królowało polewanie, a walce występowały sporadycznie, stosowano je przeważnie do nakładania „gęstych” materiałów podkładowych (szpachlówek), tzn. tam, gdzie nie było możliwe zastosowanie polewania. W Europie zachodniej nakładarki walcowe były już dość popularne.