Ochrona przeciwpożarowa drewna
Zastosowanie środków ogniochronnych zmienia klasyfikację drewna i materiałów drewnopochodnych z łatwo zapalnych do materiałów trudno zapalnych, co zdecydowanie poszerza zakres ich stosowania w budownictwie, a niekiedy wręcz ich dopuszczenie do użycia. Środki ochronne, zmniejszają zapalność drewna i materiałów drewnopochodnych, nie nadają im jednak cech materiału niepalnego. Ich użycie powoduje m.in. wydłużenie czasu potrzebnego do zapalenia drewna, zwiększenie szybkości wytworzenia się warstwy ochronnej węgla drzewnego.
Środki do ochrony drewna konstrukcyjnego
Środki ogniochronne do drewna i materiałów drewnopochodnych są substancjami ciekłymi lub stałymi. Ze względu na sposób ich działania dzielą się na: o aktywne (uczestniczą w procesie rozkładu i zmieniają ich przebieg); o pasywne (tworzą izolacje, chroniąc materiał przed wnikaniem ciepła do jego wnętrza).
Ich działanie polega na: o tworzeniu powłok utrudniających dostęp tlenu do ogrzewanej powierzchni i ograniczeniu emisji palnych produktów drewna, o wydzielaniu niepalnych gazów(para wodna, NH3,SO2, HCL), o obniżeniu temperatury rozkładu, co skutkuje zmniejszeniem wydzielania się palnych gazów i smół z jednoczesnym szybszym tworzeniu się warstwy węgla drzewnego, o inhibitowaniu łańcuchowych reakcji wolnorodnikowych.Ze względu na sposób stosowania środki dzieli się na: o do zabezpieczania w masie (nasycanie wgłębne), do której należą głównie środki solne, o do ochrony powierzchniowej (wyroby powłokotwórcze, w tym środki pęczniejące).
Dla środków ochronnych do drewna brak jest Polskich Norm. Ich właściwości opisywane są głównie świadectwami dopuszczenia do stosowania lub aprobatami technicznymi ITB.
Ogniochronne środki pęczniejące zaliczane są aktualnie do najbardziej skutecznych środków powierzchniowej ochrony przed ogniem drewna i materiałów drewnopochodnych.Środki te, nie pozostają bez wpływu na właściwości drewna i materiałów drewnopochodnych, takich jak: higroskopijność, wytrzymałość, agresywność korozyjna, stabilność wymiarowa, podatność do obróbki wykończeniowej (malowanie, sklejalność), odporność na czynniki biotyczne.
Ujemny wpływ na drewno cechuje głównie środki nieorganiczne, poprzez zwiększenie jego higroskopijności, a w następstwie - obniżenie np. wytrzymałości lub twardości drewna, podczas gdy środki na bazie spoiw syntetycznych poprawiają te właściwości.
Odporność ogniowa elementów z drewna zależy m. in. od wymiarów przekroju, ich konstrukcji, obciążenia, funkcji, jaką spełniają czy miejscem ekspozycji (wewnątrz lub na zewnątrz budynków). Zagadnienie trwałości zabezpieczenia przeciwogniowego jest jednak stosunkowo mało poznane.
Komentarze (0)